PICT5411

nościami, to wykonuje je bardzo niechętnie. Od najmłodszych lat nic lubił rysować i dalej robi to niechętnie, a rysunki są schematyczne (ubogie w szczegóły), choć chłopiec bar dzo chętnie uzupełnia słowami ich treść, zwłaszcza gdy jest zachęcany. Wypowiada się ładnie, pełnymi zdaniami, a roz wój mowy przebiegał u niego prawidłowo.

Chłopice pochodzi z rodziny polsko arabskiej, urodził się w kraju pochodzenia ojca i pierwsze 4 lata spędził w tamtym środowisku, rozmawiając z matką po polsku, zaś z ojcem i jego rodziną po arabsku. a z rówieśnikami po angielsku. Uczęszczał do angielskiego przedszkola, gdzie bardzo lubił słuchać opowiadanych i czytanych bajek. Często wymyślał własne historie o ciekawej, rozbudowanej treści. Ponieważ miał dobrą pamięć, szybko przyswoił sobie wiedzę o otaczającym go bliższym i dalszym środowisku, a rodzice umiejętnie wspierali go w jego aktywności poznawczej.

Na wczesnym etapie rozwoju chłopiec posługiwał się raz jedną. raz drugą ręką. stopniowo wybierając lewą rękę, co jednak dosyć utrudniało mu wykonywanie precyzyjnych czynności manualnych. Dlatego też niechętnie rysował, a gdy rodzice przenieśli się do Polski, w wieku 4 lat trafił do polskiego przedszkola, gdzie szybko zorientowano się. że chłopiec ma zaburzenia lateraiizacji. Wskutek problemów adaptacyjnych rodziny (trudności mieszkaniowe), chłopiec dopiero w klasie 0 został zbadany pod kątem lateraiizacji. Badania wykazał)' la-tcralizację skrzyżowaną: dominującą lewą rękę. leu'ą nogę oraz prawe oko. Wykonano również badania percepcji wzrokowej Testem Bender-Koppitz. które wykazały, że percepcja wzrokowa i koordynacja wzrokowo ruchowa jest na poziomie 5:5 roku życia.

Pogłębione badania percepcji wzrokowej (Test Percepcji Wzrokowej M. Frostig) wykazały opóźnienie w rozwoju spostrzegania figury i tła (poziom 5:5 roku życia), spostrzegania stosunków przestrzennych (poziom 5:2 roku życia), spostrzegania przedmiotów w przestrzeni oraz koordynacji wzrokowo-ru-chowej (poziom 5:5 roku życia). Pogłębione badania psycho-

logiczne wykazały ponadto rozwój intelektualny na poziomic powyżej przeciętnego (II - 121 w Skali Inteligencji Wcchslera dla Dzieci wersja zmodyfikowana). Stwierdzono, że chłopiec dysponuje bogatym zasobem słów i pojęć oraz bardzo dobrą operatywnością językową. Z łatwością dokonuje klasyfikacji, różnicowania i uogólnień oraz rozumowania za pomocą liczb. Cechuje się dobrą spostrzegawczością i prawidłowym skupianiem uwagi. Łatwo nawiązuje kontakt i wykazuje pozytywną motywację do wysiłku umysłowego. Ma również wysoki zasób wiedzy ogólnej oraz dobrą orientację w bliższym i dalszym środowisku (w KSI uzyskał 91 centyli).

Diagnoza pedagogiczna wykazała dobre umiejętności w zakresie czytania na poziomie klasy 0. Chłopiec całościowo czyta krótsze, znane sobie wyrazy: dłuższe, mniej mu znane - literuje. Krótkie teksty czyta w miarę sprawnie, odczytując długie wyrazy, nieznane mu, techniką mieszaną. literowo-sy-labową. Zbyt duża koncentracja na technice czytania nic zawsze umożliwiała mu rozumienie trudniejszych fragmentów tekstu. Tempo czytania było przeciętne, zaś przy szybszym czytaniu popełniał drobne błędy. W czasie cichego czytania powtarzał szeptem sylaby.

W badaniu słuchu fonemowego oraz spostrzegawczości słuchowej osiągał bardzo dobre wyniki. Dalsze badania percepcji słuchowej wykazały dobre umiejętności w zakresie analizy i syntezy wyrazów z grupą spółgłoskową.

W próbach rysunkowych poradził sobie w miarę dobrze, choć wykonywał je z ociąganiem. Ołówek trzymał prawidłowo, ale w trakcie pracy czasami narzekał, że boli go ręka. O ile próby odwzorowania rombu i szlaku wykonał bez protestu, problemem był rysunek tematyczny (.Pani z panem spacerują, gdy pada deszcz"). Mimo zachęt dopiero po dłuższym czasie zabrał się do rysowania, wykonując rysunek byle zbyć. W trakcie rysowania cały czas komentował swoje działania, mówiąc, że nie umie i nie lubi rysować. Swoją niechęć tłumaczył zmęczeniem i długotrwałymi badaniami.

135