P1000499

<;.tunki W d/icd/inic teatru mu/yc/ncgo szczególne tcłtmim chowały zagadnienia z» i^zanc z historią i cstetyh*^C*^*'t, ponieważ w operze konwencje gatunkowe detcnn.nu ne poziom) znaczeń \N ramach takich gatunków ria. opera buffo, tragedie lyne/ue. općru i omique ud _f°^Pf^ v 1.2) powstały konwencje, które określały elementy dzieła. Należy tu uwzględnić także gatunki niższe’ »r>. czy musical, należ** również do gatunków teatru _mil i rozwijaj** własne konwencje dramaturgiczne i teat^¹^ Konwencje \v przypadku każdej analizy konieczne jest wskazań-draimiiur-    czasowych i gatunkowo^stctycznych analizo *^C ^

*^łc7m' dzieła. Przy zajmowaniu się zagadnieniami gatunków

splatanie się konwencji dramaturgicznych i warunków ^r ** teatralnej. Te wzajemne uzależnienia można wyraźnie na przykładzie grand opera. Gatunek grand općra uksztaj^ się w połowie XIX wieku w Paryżu i był uwarunkowany ^ praktykę teatralną tych czasów. Właściwe tej formie oo^ wstaw ki taneczne, widow iskowe efekty sceniczne czy sceny^ sow ę z góry określały dobór tematu i sposób jego prezentacji a, scenie (=> Horowicz 1963; Dohring/Henze-Dóhring 1997). Funkcja W teatrze muzyczny m z powodu konieczności współp_rjv> autom kompozytora i librecisty funkcja autorska jest reprezentouar,. podwójnie. Z wyjątkiem twórców tak sławnych jak Richaru Wagner i Hector Berlioz były to niemal zaw sze, patrząc z per-spekty wy historycznej, różne osoby. W badaniach nad intencjami autorskimi obowiązują te same metody co w literaturoznawstwie, jednak kategoria intencyjności dzieła jest z powodu dwv-dzielności pavesu jego pow stawania dodatkowo skomplikowana. Jeśli badacz zamierza posługiwać się pojęciem funkcji ju-torskiej. to musi się poważnie liczyć z jej podwójnością i n* może jej odnosić jedynie do kompozytora.

Znaczenie pozycji kompozytora i librecisty z historycznej punktu w idzenia było zmienne. Centralną postacią osiemna>^ w iecznej opera seria nic był na przy kład kompozytor, lecz l) brecista Piętro Metastasio. którego tekstom współcześni znawali wysoką wartość literacką. Natomiast w' XIX I rancesco Mana Piave me był nikim w ięcej niż tylko po/to**¹¹

Zajmowanie się zagadnieniami dotyczącymi estetyki dzieła ^mc hvc P^a^kowo prow adzone z podobnej perspektywy jak »przypadku teatru dramatycznego. Z wyjątkiem nowych dzieł

4.3.1.1. Analiza mu/yczno-dramaturgiczna

awangardowego nurtu teatru muzycznego(Mau-^ agel, W oltgang Rihm) w dziełach teatru muzycznego po-opisane są w kontekst działań czasów^przestrzennych, dramaturgiczny łub diegetyczny. Ten układ dra-• Pan ^{/nN Z}'^S^^uj^e P°^slać słowną w libretcie, a muzyczną ^rkaifi!^U[^{/C StmMur}V muzyczną nazywa się, podobnie jak ntniutycznym, dramaturgią muzyczną.

131