Dnilirjr i szybkość ruchu w hole
Fachowcy rółn e nazywa,) scarc-dobieg w kołe: skok lub doskok. prze-tonięcie lub dosuw czy dotfizg.
Wydaje się, !- nazwa iM.it je*i określerem najbardziej trafnym i obca-zow. n lei min skc* lub djskó* powoduje jik na)bardzic| nieodpowiednie wyol-.-i.-me o ruchu, a co za tym Idzie i jżr wykonanie. Właśre doskok byl najbi.dze, aktualny przed 50 laty. kiedy Ralf Rosę. wykonując stare
f.yc- 17 ?. T»iy Ury óU sgu.
w kole. odbijał tlę wysoko z nogi prawc| w górę — w przód. do»)<zz|)C do teyo silny wymarł, nogi lewej I przysiadaj w środku kola.
Działały wówczas nadmiernie dw,t 5 ty. klerujice ruch c ala w górę siła
2* odbicia nog. prawej i silą wymachu nogi ie»e| Obecnie miotacz wykerty-icu|e równ <z cb<e te siły. ale w sposób całkowicie Inny. Wysuwa on mianowicie miednicę w kierunku zamierzonego ruchu i. nie odrywając prawej stopy od podłoża. wykonu|e wymach lewy noga w przód — w dół z przejść cm w rćw,:ow.j/nr podanie po średnicy koła. Sprzyja lo poziomemu ruchowi ozła. który jest niski I ślizgowy.
Odbicie następuje z pięty peawej stopy. |>o „prrrrolowanlu" cię tar u ciała z palców przed śródstopie, kiedy to Środek ciężkości ciałz przesuwz się berwładn.e do przodu.
Taki start jest raczej ślizgiem i odbywa się ruchem bardzo szybkim, o co tu głównie chodzi Szybkość Jest bowiem niezbędna częścią składowa poprawne! techniki.
Ruchu jednak nie moina zaczynać zz szybko, bo to zagraZa równowadze kinetycznej. Miotacz powinien poruszać s>ę z taka szybkością, jaka zdolny |est kontrokswac
Szybkość molni poprawić przez wszechttronne wzmocnienie prawej nogi I częste stosowanie równoważnego pada-, u.
Uryskuyr-my je przez wyprowadzanie bioder I pośladków w kierunku pc-nlęcla. dostrajać w ostati-irn momrntie.odbicie z pięły prawej nogi W runę równoważnego padania naleiy pamiętać o poprawnej, zamknięte. pozycji tułowia, a zwłaszcza linii barków. Dnia ta w.nna być prostopadła do średnicy koła. a równoległa do poziomu.
Ryc. 17—19 obrazuj) poszczególne momenty wchodzenia w dośllzg
Pozycja wyrzutna
Szybki dośllzg. |akl miotacz wykonuje w kole. a sumowi silę napędowa pchnięcia. lUjęc wyprzedzenie sprzętu. Poległ ono na tym. ze w czasie ruchu sprzęt jak gdyby pozostałe bezwładnie w tyle za miotaczom, pod-C7is gdy miedr ca I kośiczyny dolne wychodzą w przód, przed rzut środka ciężkości dała.
Ruch ten. chociaż szybki, musi być wykonywany miękko, płynnie, z zachowaniem per-*; równowagi w czaue dothłgu i zaoporowari stopami — przy przyjmowani. poryc|i wyrzuinej. Brak równowagi kinetyczne! c.ała odbija nę fatalnie w czasie oporowania, miotacz bowiem, me majtcy pełnej gotowości do pchnięcia, rozpaczliwie walczy o odzyskanie utraconej równowagi
Prawidłowe w/p/zedze.-,e sprzęlu I dobre zwpjrwomr zatrzymują ruch miednicy I nóg do przodu i pozwalaj) ni przyspieszeń e ruchu górnych części ciała w tym samym kierunku.
Po dośliłgu pierwsza lid uje pośrodku koła I na linii środkowej rogi prawa, pr mi do tylu pod k)tom 35*; natychmiast po nlc| ewa — palcami przy średnicy koła. zewnętrzni części stopy oparta o próg. Tułów |est lekko pochylony, ale uniesiony w górę i zwrócony całkowicie plecami do klerun-27