Rzut oszczepem0052

Zabawa biegow-o-rzuiowa odbywa się według następującego schematu:

—    bieg w -wolnym tempie — 400-600 m. ćwiczenia gimnastyczne w mielcu i w ruchu, bieg w średnim tempie — 600-1000 m. ćwiczenia gibkościowc i zwinnościowe w marszu

(skłony skręty, wymachy. wypady itp),

—    przebieżki i biegi z przyspieszeniem 4 6 razy po 40—80 m.

—    ćwiczenia skocz nościowe (wioloskoki, podskoki, skoki dosięźne. przeskoki przez przeszkody terenowe),

—    rzuty wielobojowe kamieniami lub cnymi przedmiotami na zmianę lewa ' prawa ręka oraz oburącz co celu i na ccieglość — 60—80 razy.

bieg w wolnym tempie — 300—500 m,

—    ćwiczenia rozluźniające.

Czas trwan-a zabawy biegowo-rzulowei okcło 60—80

min,

Wytrzymałość specjalna oszczepnika kształtujemy przez wykonywanie dużej liczby rzutów oszczepem oraz sprzętem zastępczym (piłki lekarskie, piłki u szale, odważniki, liantlo kamienic, Ciężarki, kule, kije, dragi itp). Rzuty te wykonywane są ze średnią i submaksymal-nę intensyw nością przede wszystkim seryjnie 6 8rzu-łów w jednej serii.

Intensywność określamy przy pomocy ocJegłosci. w granicach 70—90 procent rekordu życiowego.

Uzyskanie określonego poziomu wytrzymałości specjalne! (rzutowo-sitowej) zapewnia możliwość wykonywania odpowiedniej liczby rzutów, co pozwala na kształtowanie techniki oraz eliminowanie błędów w technice. Rozwój wytrzymałości w treningu cszczepnika realizowany iest główne w ck'esie przygotowawczym, przy czym wytrzymałość ogólni) kształtujemy w podekresie przygotowania ogólnego, specjalna zaś w podekresie przygotowania specjalnego przodstartowego

Rozwój gibkości. Gib kość jest to zdolność do wykonywana ruchów o dużej amplitudzie Zdolność la ma duże znaczenie dla rozwoju sity szybkości, wytrzymałości, jak również opanowania techniki Gbkość 2aleźy głównie od budowy stawów. elastyczność ścięgien, więzadeł i mięśni oraz umiejętności rozluźniania i napinania mięśni. Gib-kość u oszczepników iest bardzo istotna i w treningu wiele czasu przeznacza się na rozwijanie i doskonalenie tej cechy. Zakres ruchomości zwiększa się przez stosowanie różnych ćwlczeó ogólnorozwojowych, jednak na potrzeby oszczepników jest to zbyt mało i należy stosować określone ćwiczenia zwiększające ruchomość poszczególnych stawów.

Szczególnie ważna jest gibkość w stawach ramiennym. łokciowym i nadgarstkowym, gibkość kręgosłupa oraz stawów biodrowych.

Specjalne ćwiczenia gibkościowe powinny być wykonywane ze stopniowo narastające cbszerr-cścię ruchu i szybkośoę wykonana Ćwiczenia wykonuje sę w seriach po 4—6 powtórzeń, łącznic 8 15 serii z przerwami 2—3 minuty między seriami.

Rozwijanie i doskonalenie gibkeści wymaga systematycznego ćwiczenia, dlatego też ćwiczenia gibkcściowe powtarzaia się w treningu oszczepnika w ciągu całego roku.

Rozv/oj zwinności. Zw>nnoóć jest cechą pozwalającą na właściwe, szybkie i ekonomiczne wykonanie zadania ruchowego. Aby być zwinnym należy b>ó szybkim, silnym i wytrzymałym, posiadać dobrą koordynacją ruchową i rozwinięte cechy wolicjonalne.

Zwinność jest nieodzowna przy rozwazywanw zadań ruchowych nowych, nieznanych, występujących nieoczekiwanie. wymagających szybkiej oręntacji i dokładność wykonania

Opanowanie techniki rzutu oszczepem wymaga specyficzne! zwinności, związanej z przyjmowaniem okreśo nyóh pozycy ciała w czasie wykonywania rzutu, rnanipuk) wanta oszczepem, tak aby doprawad/ć do odpowiednie go jego ulo2enia oiaz wyrzutu pod optymalnym, w dane. sytuacji atmosferycznej, kątem.

Szczególnie sprzyjającymi tormam rozwijania zwinności będą dla oszczepnika rożne gry zespołowe wyrabiające orientacje czasowo-cczestrzenną. decyzję, precyzyjne i dokładne wykonanie ruchów, wolę walki. Również gimnastyczne ćwiczenia akrobatyczne i na przyrządach, bieg przez pótki biegi sztafetowe, skoki, ćwiczenia na batucie rozwijają i ćoskonaą zwinność

Specjalną zwinność rzutową oszczepmka będą kształtowały różne formy rzutów wykonywane przedmiotami o różnym kształcę i ciężarze, z różnych pozycji wyjściowych. przy zastosowaniu różnych form rozbiegu zató wno na odległość jak i do celu.

55