182
jest w tym przypadku tablicą implicentów. Rozwiązywanie tablicy Quine‘a odbywa się według algorytmu z rys. 3.21, przy czym określenia: i mp likant oraz jedynka funkcji, należy w nim zastąpić słowami, odpowiednio, implicent oraz zero funkcji.
Poszukiwanie minimalnej NPI funkcji zilustrujemy na przykładzie f unkcj i (3.62).
Przykład 3.16 (cd(l) Przykładu 3.15)
Funkcja (3.62), może być reprezentowana w sposób równoważny przez jej zera i “kreski":
y = f (x. ,x~,x.
rx2,x3,x4
) = 77 ^0,3,4,9.10.11.12 (5.8.13)J (3.63)
Jako rezultat Etapu I metody (rys. 3.24a) uzyskuje się następujące proste implicenty funkcji:
3,11(8); 0,4,8,12(4,8);
8,9,10,11(1,2)
4,5,12.13(1,8); 8,9,12,13(1,4);
(3.64)
W wyniku Etapu II (rys. 3.24b) generowany jest minimalny zestaw prostych implicentów funkcji nakrywających wszystkie jej zera. Są to implicenty (sposób określenia odpowiadających im elementarnych sum jest podobny do (3.54)):
3,11(8)
0,4,8,12(4.8)
8.9,10.11(1,2)
0011
(x_+x_+x/,)
'2 3 4
1000 (3.65)
Minimalna NPI funkcji (3.63) jest następująca
y = f (Xj,x2, x3>x4
x2’x3’x4^ = ^x2 + x3 + x4^ (y3 + ><4) (Xj * *2)
(3.66)
a) Etap I (rozpatrywany jest zbiór u F )
Indeks |
Kolumna 1 |
Kolumna 2 |
Kolumna 3 |
0 |
0 V |
0,4(4) V 0,8(8) V |
0,4, 8,12(4,8) |
1 |
4 V 8 V |
4,5,12,13(1,8) 8,9,12.13(1,4) 8,9,10,11(1,2) | |
4, 5(1) V 4,12(8) V 8, 9(1) V 8,10(2) V 8,12(4) V | |||
2 |
3 V 5 V 9 V 10 V 12 V | ||
3,11(8) * 5,13(8) V 9,11(2) V 9,13(4) V 10.11(1) V 12, 13( 1‘) V | |||
3 |
11 V 13 V | ||
b) Etap II (rozpatrywany jest wyłącznie zbiór F°)
Proste N\F<"* implicenty |
0 |
3 |
4 |
9 |
10 |
11 |
12 | |
3,11(8) |
V |
V |
* | |||||
0,4,8,12(4,8) |
V |
V |
V |
• | ||||
4,5,12.13(1,8) |
V |
V | ||||||
8,9,12,13(1,4) |
V |
V | ||||||
8.9,10,11(1,2) |
V |
V |
V |
• | ||||
» |
• |
• |
• |
• |
• |
* |
Rys.' 3.24. Minimalizacja NPI funkcji (3.63)