S5006520

liczni) grupę wśród naczyń grafitowych stanowią głębokie mity o eaowato ukształtowanym wylewie (ryc. 3:8). Barwa tych wszystkich naczyń jest z reguły stalowoczama, u tylko nieliczne fragmenty mają niebieskawy odcień.

Drugą grupę wykonaną przy użyciu kola garncarskiego stanowi tzw. ceramika siwa. Są to naczynia o różnej wielkości i grubości ścianek, bardzo starannie wygładzone na powierzchni. Wśród tej grupy występują m.in. naczynia wazowale o bardzo silnie esowuto wywiniętym wylewie (ryc. V. 11,4’.2\ misy z ornamentem horyzontalnych linii w partii przydennej zarówno wewnątrz, jak i na zcwnąirz naczynia (ryc. 4:8), duże garnki o pogrubionej krawędzi wylewu (ryc. 4:1).

silnie esowatych. Część z tych naczyń ma powierzchnię schropowaconą, w większości jednak okazów jest ona w miarę starannie wyrównana. Ornament, jaki występuje na części tych naczyń, to wyłącznie odciski palców rąk w postaci warkocza zdobiącego krawędź bądź dookolny wałek pod wylewem. Poza garnkami występują również misy o zróżnicowanej wysokości. Mają one ścianki uformowane półkuliście (ryc. 3: 9, 10) lub stożkowato (ryc. 4: 3). Do masy garncarskiej, z której wykonano te naczynia, w wielu przypadkach dodawane były pojedyncze grudki grafitu bądź rozkruszone skorupy grafitowe.

Na osadzie poza ceramiką znaleziono m.in. wspomniany już przedmiot żelazny w obiekcie 8 (ryc. 5: 1), prześliki gliniane, osełki kamienne, fragment okucia radła (ryc. 5: 2), bransoletę z niebieskiego szkła zdobioną falistą nitką z białego oraz kropkami z żółtego szkła, uszkodzoną zapinkę wykonaną z brązu, mającą konstrukcję wczesnolateńską.

W obiektach i w warstwie kulturowej wystąpiły liczne kości zwierzęce, jednak stopień ich zachowania był bardzo zły. Ogółem na osadzie, również w wykopach z lat ubiegłych, zebrano 773 fragmenty kości. Oznaczenia ich dokonała dr Wiesława Chrzanowska w Katedrze Anatomii Zwierząt Akademii Rolniczej we Wrocławiu. Z wymienionej liczby udało się określić 420 fragmentów. Oznaczono 411 kości bydła, 128 kości świni, 38 kości owcy-kozy, 31 kości konia, 2 kości psa, 2 kości kury, 1 kość gęsi, 2 kości jelenia oraz 9 kości tura lub żubra.

Do datowania osady w Roszowickim Lesie, stan. 11, przybyły nam dwa zabytki. Jest to bransoleta szklana należąca do 11 rzędu wg klasyfikacji Gebharda (Gebhard 1989, s. 13, tablica 7 i 8) o chronologii przypadającej na fazę LT Clb-C2 (ryc. 5:4). Drugim znaleziskiem jest zapinka, którą możemy najpóźniej datować na fazę LT B2 (uszkodzona nóżka nie pozwala na precyzyjniejsze ustalenia) — ryc. 5: 5.

LITERATURA

Bednarek M., 1990, Wyniki badań wykopaliskowych na stan. 6 i II w Roszowickim Lesie, gm. Cisek, w 1988 r., śląskie Spraw. Archeol., L 31. s. 201-204.

— 1992, Osada kultury lateńskiej na stan. II w Roszowickim Lesie, gm. Cisek. woj. opolskie — wyniki badań z lat 1990-91. śląskie Spraw. Archeol., t. 33, s. 43-49.

Oebhard R., 1989, Der Classchmuck aus dem Oppidum von Manching. Dic Ausgrabungen in Manching, t. 11.

THE LA TfeNE PERIOD SETTLEMENT AT ROSZOW1CKI LAS NEAR CISEK, OPOLE DISTR1CT, S1TE U. RESULTS OF 1NVESTIGAT10NS IN 1992

S u m m a r y

The investigations at Ihe soitlement were the continuation of the excavations from 1988 and 1990-1991. An area of 150 m² was investigated. As a result Iwo pits (fcalures 8 and 9),