scan0021

Po wykonaniu wymienionych czynności, jeżeli były one konieczne, można przystąpić do sprawdzenia rozrusznika pod względem elektrycznym na specjalnym stoisku — hamowni (rys. 45).

Najpierw przeprowadza się próbę biegu jałowego. Wirnik rozrusznika osiąga prędkość obrotową dochodzącą do 7000 obr/min; próba nie powinna trwać dłużej niż 5 sek. Wartość ustalona pobieranego prądu nie powinna przekraczać 40 A. Próbę należy powtórzyć trzykrotnie w odstępach co trzy minuty. Zbyt duży pobór prądu lub zbyt niska prędkość obrotowa wirnika wskazują na nadmierne straty mechaniczne w rozruszniku lub na uszkodzenie uzwojeń.

Następnie przeprowadza się próbę zahamowania rozrusznika. Prąd wskazywany przez amperomierz w końcowym okresie próby nie powinien być większy od 250 A, a moment obrotowy obliczony na podstawie wskazań dy-namometru powinien wynosić ćo najmniej 0,7 mkG. Próba powinna trwać 4 ... 5 sek, a napięcie naładowanego akumulatora 12 V o pojemności 37,5 Ah nie powinno obniżyć się poniżej 8 V. Pomiar należy powtórzyć trzykrotnie w odstępach co 10 minut obracając wirnik przed każdą próbą o 1,5 działki komutatora. Zbyt duży pobór prądu lub zbyt mały moment obrotowy przy pełnym zahamowaniu wskazują na przerwy w uzwojeniach lub zwarcie z masą.

Po wymienionych próbach, jeżeli wykazują one niewłaściwe działanie rozrusznika, należy go rozebrać w celu dokładnego sprawdzenia jego zespołów.

Po odkręceniu nakrętki mocującej łącznik prowadzący do korpusu oraz po wykręceniu śrub mocujących obudowę włącznika z kolanem tarczy przedniej, można włącznik zdjąć.

Po odkręceniu nakrętek śrub ściągających rozrusznik i wyjęciu szczotek z trzymadeł, można tylną tarczę zdjąć, ostukując ją drewnianym młotkiem.

Następnie trzymając rozrusznik pionowo komutatorem do góry i uderzając drewnianym młotkiem w korpus, należy zluzować jego wcisk na głowicy i korpus zdjąć z głowicy — po wyjęciu wkrętu stanowiącego ośkę obrotu dźwigni.

Kółko zębate ze sprzęgiełkiem zsuwa się z wałka, po zdjęciu podkładek oporowych i odkręceniu nakrętki koronowej.

Korpus rozrusznika z nabiegunnikami i uzwojeniami wzbudzenia sprawdza się:

a)    na przebicie do masy — podobnie do analogicznej próby prądnicy (rys. 17);

b)    na przerwy w uzwojeniu — podobnie do analogicznej próby prądnicy poddając ponadto dokładnym oględzinom miejsca połączeń cewki;

c)    na zwarcia międzyzwojowe — zwai'cia takie występują bardzo rzadko i dają się wykryć podczas oględzin (miejscowe zwęglenie izolacji uzwojeń).

Jeżeli wymienione badania wykażą istnienie usterek w uzwojeniu lub oględziny wykażą uszkodzenia zewnętrzne izolacji, należy stojan oddać do przewinięcia lub do zaimpregnowania izolacji.

Wirnik rozrusznika z komutatorem i uzwojeniem sprawdza się:

a)    na przerwy w uzwojeniu — przerwy te mogą wystąpić tylko w miejscu wlutowania pręta zwoju do chorągiewki komutatora i dają się wykryć podczas oględzin (widoczne ślady rozprysków cyny na wewnętrznej stronie korpusu oraz wyraźne, przegrzane miejsca na komutatorze);

b)    na przebicie do masy — podobnie do. analogicznej próby prądnicy

(rys. 19);    ,

c)    na zwarcia między sekcjami — podobnie do analogicznej próby prądnicy na zwarcia międzyzwojoWe (rys. 20).

Jeżeli wspomniane badania wykażą istnienie usterek w uzwojeniu lub oględziny wykażą uszkodzenia zewnętrzne izolacji, należy wirnik oddać do przewinięcia, wlutowania uzwojeń lub zaimpregnowania izolacji.

Wirnik, którego komutator jest nierówny lub poszczególne działki są naruszone, należy oddać do naprawy i przetoczenia komutatora.

Izolowane trzymadła szczotkowe należy sprawdzić na przebicie podobnie do analogicznej próby prądnicy (rys. 22).

W razie wykrycia przebicia, należy trzymadło odnitować, wymienić izolacyjną płytkę i ponownie przynitować oraz sprawdzić powtórnie na przebicie.

Podobnie sprawdza się zaciski włącznika (po odłączeniu przewodu łączącego zacisk cewki elektromagnesu) oraz kotwicę włącznika.

Przegląd wałka wirnika polega na oględzinach powierzchni nacięć gwintowych; ewentualne skaleczenia należy zaszlifować. Powierzchnie czopów wału nie powinny być uszkodzone. Wałek osadzony w tulei łożyskowej nie powinien wykazywać większego luzu promieniowego niż 0,2 mm. W razie zbyt dużego luzu promieniowego, należy tuleje wymienić na fabrycznie nowe. Jeżeli nie można ich dostać, można zastąpić je przez tuleje wykonane z łożyskowego brązu fosforowego z naciętymi kanalikami smarnymi. Tuleje należy osadzać w tarczach z wciskiem 0,07 ... 0,11 mm i rozwiercać otwory na czop wirnika z luzem 0,06 ... 0,09 mm. Tuleje zastępcze są znacznie mniej trwałe niż oryginalne.

Kółko zębate nie powinno mieć uszkodzonych lub nadmiernie wytartych zębów; w razie potrzeby należy kółko wymienić na nowe.

Moment obrotowy przenoszony przez sprzęgiełko powinien być większy od 1,5 mkG, co sprawdza się na sprzęgiełku założonym na wałek, skręcając dynamometrem kółko zębate w kierunku przeciwnym do roboczego kierunku obrotu wirnika. Sprzęgiełko nie przenoszące momentu 1,5 mkG należy wymienić na nowe lub zmienić jego wałeczki na nadwymiarowe.

Aby rozebrać sprzęgiełko kółka zębatego, trzeba najpierw zdjąć z tulei sprzęgiełka pierścień zabezpieczający oraz zsunąć miseczki i sprężynę. Aby sprzęgiełko rozebrać ostatecznie, należy na tokarce stoczyć pokrywkę w miejscu zawinięcia obrzeża na kołnierzu kółka zębatego.

45