POZYCJA UNII EUROPEJSKIEJ W GOSPODARCE I POLITYCE ŚWIATOWEJ
Unia Europejska jednoczy zarówno potęgi gospodarcze, jak i państwa, których możliwości są znacznie mniejsze. Zdecydowały o tym zarówno warunki naturalne, jak i względy historyczne. W skali świata są to jednak kraje bardzo bogate lub średnio zamożne. Gospodarka każdego kraju ma swoje specyficzne cechy, co niejednokrotnie przysparza problemów, gdy te różne organizmy próbuje się powiązać w harmonijnie funkcjonującą całość. Doświadczenia wykazują jednak, że wobec pojawiających się później nowych możliwości trudności te warto pokonać. Koordynowanie gospodarki na poziomie ponadpaństwowym, a także znoszenie wewnętrznych ograniczeń w przepływie wyrobów i kapitału oraz przemieszczaniu się osób pozwalają na większą specjalizację poszczególnych państw członkowskich i lepsze wykorzystanie ich naturalnych możliwości. Znacznie mniejsze szanse na rozwój gospodarczy ma państwo pozostające poza wspólnymi strukturami, ponieważ bardziej musi dbać o swą samowystarczalność.
Korzyści wynikające z integrowania gospodarki w ramach europejskich wspólnot można było zauważyć już bezpośrednio po utworzeniu Szóstki. Pod koniec lat 50. XX w. wzrost produkcji przemysłowej w zjednoczonych państwach następował szybciej niż w takich potęgach gospodarczych, jak Stany Zjednoczone czy Wielka Brytania, pozostająca wówczas poza Wspólnotami. W późniejszych latach było to również wyraźnie widoczne. PKB w krajach Unii wzrasta wprawdzie wolniej niż w niektórych regionach świata, ale jest to stała tendencja, wolna od większych zaburzeń. W rezultacie rola dzisiejszej Unii Europejskiej w świecie jest ogromna i stale wzrasta.
Unia Europejska jest potęgą gospodarczą. Aż cztery państwa UE (Francja, Niemcy, Włochy i Wielka Brytania) są członkami grupy G7, w skład której wchodzą najlepiej rozwinięte gospodarczo państwa świata. Udział krajów Unii w tworzeniu światowego dochodu narodowego był szacowany na początku XXI w. - zależnie od zastosowanej metody - na 20-25%. Należy jednak pamiętać, że jest to głównie zasługa czterech najsilniejszych państw.
Średnia wartość PKB przypadająca na jednego mieszkańca jest jednak niższa w Unii niż w Stanach Zjednoczonych. Spośród krajów Wspólnot wyższą wartość tego wskaźnika osiągnął jedynie niewielki Luksemburg.
41