skanuj0018

POZYGA UNII EUROPEJSKIEJ W GOSPODARCE I POLITYCE ŚWIATOWEJ

w 2003 r. niestałym członkiem Rady Bezpieczeństwa były również Niemcy i Bułgaria).

Oprócz poszczególnych państw, Unia Europejska jako odrębna jednostka jest reprezentowana w Organizacji Narodów Zjednoczonych. Pozycję obserwatora z jej ramienia ma stała delegacja Komisji Europejskiej oraz przedstawiciele państwa przewodniczącego w danym okresie Radzie Unii Europejskiej. Wspólne działanie tak licznej i silnej grupy państw pozwoliło na uchwalenie wielu aktów prawnych, zwłaszcza z dziedziny ochrony środowiska: na specjalnych konferencjach ONZ (w japońskim Kioto w 1997 r. w sprawie zmian klimatu, w południowoafrykańskim Johannes-burgu w 2002 r. w sprawie zrównoważonego rozwoju).

Nie zawsze jednak kraje UE tworzą w ONZ wspólny front. Tak było w wypadku konfliktu w Iraku. Wielka Brytania i Hiszpania od początku zdecydowanie popierały w tej sprawie działania Stanów Zjednoczonych (podobnie jak Polska), natomiast Francja, Niemcy i Belgia były zdecydowanie przeciwne wojnie w Iraku i nie zgodziły się na wysłanie tam swoich wojsk. Wspólna polityka zagraniczna nie jest bowiem w Unii Europejskiej obowiązkiem, każdy kraj ma prawo do własnego stanowiska.

Od kilku lat pojawiły się także inne formy działań Unii Europejskiej w polityce światowej. Zmierzają one do upowszechnienia zasad przestrzegania praw człowieka i łagodzenia konfliktów, nawet w regionach odległych od Europy. Wiosną 2002 r. grupa palestyńskich bojowników, otoczona przez izraelskich żołnierzy, okupowała w Betlejem Bazylikę Narodzenia Pańskiego. Unijnym dyplomatom udało się wówczas wynegocjować z izraelskimi władzami warunki, na jakich Palestyńczycy mogli opuścić Bazylikę i schronić się w innych krajach (początkowo przyjął ich Cypr, w akcie solidarności z polityką Unii). W 2000 r. nie mniejszym sukcesem było zmuszenie rządów Etiopii i Erytrei do przerwania wojny wyniszczającej te dwa wyjątkowo biedne państwa i do rozpoczęcia rozmów pokojowych. Poskutkowała tu groźba natychmiastowego wstrzymania pomocy humanitarnej i w ten oto sposób żywność okazała się silniejsza od czołgów i samolotów. Do tej pory bowiem Unia Europejska unikała wysyłania żołnierzy. Ma się to jednak zmienić. W 2001 r. UE wraz z NATO doprowadziła do zawieszenia broni w Macedonii i wysłała tam swych policjantów, a w 2004 r. wojska z krajów Wspólnot mają zastąpić siły NATO w pokojowej misji w Bośni i Hercegowinie.