1. Odpowiedzialność rzedli.
Indywidualna odpowiedzialność polityczna odnosi się do członków Rady ministrów -ponoszą ją oni przed Sejmem za sprawy należące do ich kompetencji bądź powierzone im przez prezesa Rady Ministrów. W aspekcie podmiotowym odpowiedzialność ta nie obejmuje premiera, bo jedną formą pociągania do odpowiedzialności szafa rządu jest wyrażenie wotum nieufności całej Radzie Ministrów. W aspekcie przedmiotowym odpowiedzialność ta może wiązać się tylko ze sprawami, które należą do zakresu działania danego członka rządu. Poniew aż jednak chodzi o odpowiedzialność polityczną, to w tych ramach może ona być egzekwowana z każdego powodu i w każdym czasie. Wniosek o wyrażenie ministrowi lub innemu członkowi rządu wotum nieufności musi pochodzić od grupy co najmniej 69 posłów. Wniosek musi być poddany pod glosowanie nie wcześniej niż po upływie 7 dni od jego zgłoszenia. Zanim odbędzie się debata i glosowanie, powinien on zostać zaopiniowany przez odpowiednią komisję sejmową. Jeżeli wniosek zostanie przyjęty większością głosów ustawowej liczby posłów, to Prezydent jest obowiązany odwołać ministra. Jeżeli natomiast wniosek nie zostanie przyjęty, to jego ponow ne zgłoszenie dopuszczalne jest dopiero po upływie 3 miesięcy, chyba że z nowym wnioskiem wystąpi grupa co najmniej 115 postów. Członkowie rządu ponoszą też polityczną odpowiedzialność przed Prezesem Rady Ministrów, który w każdym czasie i z każdego powodu może zażądać od nich złożenia rezygnacji ze stanowiska. Premier i pozostali członkowie Rady Ministrów ponoszą też za swoją działalność odpowiedzialność konsty tucyjną, jeżeli dopuszczą się naruszenia Konstytucji lub ustaw, bądź też popełnią przestępstwo w związku z zajmowanym stanowiskiem. O pociągnięciu do odpowiedzialności konstytucyjnej rozstrzyga Sejm, a wniosek w tej strawie może złożyć prezydent bądź grypa co najmniej 115 posłów. l'chwala Sejmu zapaść musi większością 3/5 ustawowej liczby posłów, a więc przynajmniej 276 glosami. Sprawę rozstrzy ga wówczas Try bunał Stanu. Jeśli chodzi o przestępstwa to dotyczy" ona tylko tych, które są popełnione w związku z zajmowanym stanowiskiem, a organem decydującym o pociągnięciu do odpowiedzialności jest Sejm. Sejm - dysponując procedurą wotum nieufności — ma możliwość usunięcia ministra ze stanowiska w prostszej i szy bszej formie niż uruchamianie procedury przed Try bunałem Stanu.