206 POEZJA ŻAKOWSKA
Rysie są jej oczy:
Tej dziewczynie uroczej Niechaj wszystkie narody Kłaniają się w zawody!
145 Nosek mej panienki Foremny i cienki,
Smukłe też ma biodra Córka pana Piotra.
Panno niefrasobliwa,
150 Dowcipna a wstydliwa, Gołąbko wybrana,
Wolałbym być w grobie, Byleby przy tobie...
Gdzie panny staną w koło,
,ss Śpiewające wesoło,
Ty przodujesz w kole — Weźżc mnie pod swe skrzydła, Twe służebne pacholę.
Mój rodzic nie przechera,
160 Ale wielki sknera:
Owszem, godzien miłości,
Toć Polak z krwi i kości.
w. 145-146 nosek [...] foremny i cienki—w oryginale: nares ambo sunt eąuales („obydwa nozdrza są jednakowe”).
w. 149-150 niefrasobliwa, dowcipna — w oryginale: iocunda, sa-gax („ucieszna, roztropna”).
w. 159 nie przechera — w oryginale: verax („prawdomówny”), w. 161-162 godzien miłości, toć Polak z krwi i kości—w oryginale: est bonus, quia esl Polonus (,jest dobry, ponieważ jest Polakiem”).
Ma różne ludzkie żądze, Ale kocha pieniądze.
165 Potem kupuje włości,
Bo lubi wiejskie piękności.
Rozpacz sen mi płoszy,
Bo nie chce dać groszy, Nawet trzech halerzy,
170 Bym miał na ekspensy.
Kiedy wspomnę sobie Te czasy w Krakowie, Gdym cię poślubił w duszy, Rzucam się na ziemię,
175 Płacząc głośno, rzewnie,
W serdecznej katuszy.
Siedzielim we dwoje,
Jam warkocze twoje Trzymał zwisające;
180 Dziś jam w szacie pokuty. Pierzchaj już, smutku luty, Wzejdź, radości słońce!
w. 166 bo lubi wiejskie piękności — w oryginale: ąuoniam i lat ad ancillas („ponieważ chadza do dziewcząt”), w. 169 halerz — drobna moneta srebrna, w. 170 ekspensy — wydatki.
w. 181-182 smutku luty [...] radości słońce -—w oryginale: fugę tristicia, conswge fe/icia („uciekaj smutku, powstań radości”).