skanuj0026 (11)

208

POEZJA ŻAKOWSKA

Idzie przez Kraków Do świątyni progu,

¹⁸⁵ Tam modli się Bogu;

Każda myśl jej święta,

Cala Bogiem przejęta.

A jej kształty niewieście!

Tych poniecham, bo wreszcie ¹⁹⁰ Czas kończyć to pisanie.

Ach, pragnę niesłychanie Zawsze cię miłować,

Twoje ciało katować!

Niech w myśli wiecznie mnie chowa! ¹⁹⁵ Na koniec: bądź zdrowa!

Na wsi, chodząc spacerem,

Pisałem sercem szczerem,

W poniedziałek, piątego maja,

W dzień świętego Dobiesława.

²⁰⁰ Ten ci to rymował,

Który cię miłował.

On cię, panno, oznajmia:

Mieszka w Krakowie,

Helena się zowie!

w. 191 pragnę niesłychanie — w oryginale gra słów (odmiana poli-ptotonu): vellem volo volui („chciałbym, chcę, chciałem”), w. 197 sercem szczerem — dodane w przekładzie, w. 198 w poniedziałek — w oryginale: die lunę („w dniu Księżyca”); por. objaśnienie do 11.1.7, w. 30.

WIERSZOWANE LISTY MIŁOSNE

209

²⁰⁵ Dzieweczka urodziwa I mnie miłościwa.

W co ja wątpię właśnie,

Lecz to rychło wyjaśnię.

Och, nie masz wątpliwości,

®f łże urodziwa,

Lecz nie mam pewności,

Czyli mi życzliwa Moja mała Helena.

Przełożył Józef Jedlicz

V.5.2. LIST DO KOCHANKI O TAKIEJŻE MIŁOŚCI (LITTERA AD AMASIAM DE EODEM AMORE)

[Es enim Stella virginum]

Utwór wierszowany stanowi drugą część listu prozaicznego pt. Lit-tera ad amasiam de eodem amore, zapisanego w tym samym kodeksie, co Epistoła ad dominicellam (rękopis Bibl. Państwowej w Berlinie, sygn. Lat. Q. 239, k. 228). List powstał prawdopodobnie około połowy XV w., a zachowaną kopię sporządzono po 1476 r.

Tekst łaciński ogłosił R. Ganszyniec: Polskie listy miłosne dawnych czasów, s. 66. Przekład polski według: ibidem, s. 67.

Jesteś iście gwiazdą panien Wśród szlachcianek i mieszczanek Oraz też włościanek:

Nic pod słońcem piękniejszego

V.5.2. LIST DO KOCHANKI O TAKIEJŻE MIŁOŚCI w. 1 iście — prawdziwie.

w. 4 piękniejszego — w oryginale: genitum („zrodzonego”).