2013-04-11
Objawy |
Niedodma | |
• Objawy kliniczne w pierwszym okresie to: duszność, sinica, |
Niedodma - (zapadniecie sie ołuca) utrata | |
trzeszczenia, rzężenia wilgotne i świsty nad płucami oraz |
objętości płuca spowodowana nieodpowiednim | |
hipoksemia z zasadowicą oddechową. W drugim okresie (po |
rozprężaniem przestrzeni powietrznych | |
1-2 dniach) pojawiają się zmiany radiologiczne w płucach w postaci obustronnych słabo odgraniczonych zacienień |
■ utrudnione wypełnianie | |
siateczkowo-smużkowo-plamistych, którym towarzyszy |
pęcherzyków płucnych | |
narastanie duszności. W trzecim okresie zmiany radiologiczne |
powietrzem | |
powiększają się, a duszności towarzyszy narastająca hipoksemia z kwasicą oddechową. Stopień nasilenia objawów |
■ pogorszenie wymiany gazowej w | |
zależy od choroby podstawowej. |
■ gorsze utlenowanie krwi (zaburzenie równowagi wentylacja-perfuzja) śjjjl Sgg®.. ■ niedotlenienie tkanek (hipoksja) |
resorpcyjna - występuje gdy zaczopowanie uniemożliwia przedostawanie się powietrza do dystalnego odcinka dróg oddechowych. Znajdujące się tam powietrze jest stopniowo wchłaniane z następowym zapadnięciem pęcherzyków płucnych. W zależności od stopnia zaczopowania dróg powietrznych obszarem niedodmy może być zajęte całe płuco, cały płat iub jeden lub więcej segmentów. Najczęstszą przyczyna jest zaczopowanie oskrzeli przez czopy śluzowe lub śluzowo-ropne, (występuje ono po operacjach, jako powikłanie astmy oskrzelowej, rozstrzenia oskrzeli, przewlekłego zapalenia oskrzeli; często spowodowane zaaspirowaniem ciał obcych lub skrzepem krwi w trakcie operacji jamy ustnej i znieczulenia; nowotwory- rak oskrzeli, powiększone węzły chłonne w gruźlicy)
o
NIP DO DMA OBTURACY3NA
prnoRpf.y.iMA
iywTTI
NIEDODMA KOMPI<FSV)NA . Z IJCIAKU. BIRPU.
Atelectasis
Mikroniedodma (niedodma niezatorowa) -
cechuje się ogólną utratą możliwości rozprężania płuca wskutek złożonego ciągu wydarzeń, z których najważniejszym jest brak surfaktantu
Niedodma z obkurczenia (bliznowacenia) -zwana także kontrakcyjną występuje w przypadkach miejscowych lub uogólnionych zmian włókniejących płuca lub opłucnej i może utrudniać rozprężania i elastyczne zwiększanie wyrzutu podczas wydechu
Z ucisku- (zwana także bierną lub kompresyjną) spowodowana gromadzeniem się płynu, krwi lub powietrza w jamie opłucnej, co powoduje mechaniczne zapadnięcie się przylegającego płuca. Często spotykana u pacjentów z zastoinową wadą serca, z przeciekiem powietrza do jamy opłucnej, a także u pacjentów obłożnie chorych z wysokim ustawieniem przepony.
Nadciśnienie płucne - stan, w którym dochodzi do podwyższenia ciśnienia krwi w krążeniu małym (krążenie płucne). Prawidłowe wartości ciśnienia krwi w tętnicy płucnej wynoszą:
ciśnienie skurczowe 18-25 mmHg ciśnienie rozkurczowe 6-10 mmHg ciśnienie średnie 12-16 mmHg
W przypadku wartości ciśnienia średniego przekraczającego 30 mmHg w czasie wysiłku w bezpośrednim pomiarze hemodynamicznym, lub ciśnienia średniego w spoczynku przekraczającego 25 mmHg, rozpoznaje się nadciśnienie płucne.
Spowodowane zmniejszeniem powierzchni przekroju (łożyska) naczyń płucnych ale może także wynikać ze zwiększonego przepływu krwi przez naczynia płucne.
Często pojawia się w następstwie:
- Przewlekłej obturacyjnej choroby płuc lub śródmiąższowej choroby płuc
- Nawrotowych zatorów płucnych
- Wady serca z przeciekiem z lewej strony do prawej
3