str 11

wszystkim w miejscach, w których zbiera się młodzież, ale handlują wszędzie, gdzie tylko się da. „Dobry” dealer zawsze wie, gdzie znajdzie klienta i jak do niego trafić. Wie dobrze, kto jest „potrzebujący”, kto ma problemy i - rzecz najważniejsza - kto jest wypłacalny. Zna możliwości finansowe swoich nabywców i możliwości ich rodzin. „Dobry” dealer nie bierze narkotyków, jest trudny do zidentyfikowania. Często dostarcza towar na zamówienie telefoniczne - najczęściej służy do tego telefon komórkowy, stąd nazwa slangowa współczesnych narkomanów „Hera GSM”.

Obecnie prawie nie używa się nazwy „ćpun”. Ćpun był dawniej - pięć - dziesięć lat temu. Współczesny narkoman to ktoś zupełnie inny. Inny w wyglądzie zewnętrznym, inny w zachowaniu, inne ma cele, z innego pochodzi domu, inna jest jego rodzina.

Większość społeczeństwa tkwi jednak w starym schemacie. Brudny, wychudzony, zaniedbany, obdarty młody człowiek z patologicznej rodziny, z błyszczącym wzrokiem, marzący tylko o tym, by zdobyć „towar”, „dać sobie w kanał” i „odlecieć”. Oto obraz narkomana, któiy znamy, który - niestety - nadal się powidła. A to już tylko mit.

Współczesny narkoman wygląda zupełnie inaczej - w pierwszej fazie uzależnienia nie rozpoznamy go w grupie młodych ludzi. Jest czysty, zadbany, uczy się lub pracuje, czasem bywa wprawdzie bezrobotny, ale wtedy szuka pracy, oczywiście bardzo dobrze płatnej. Chce coś osiągnąć w życiu i właśnie narkotyk ma mu w tym pomóc. Nierzadko pochodzi z pełnej, tzw. dobrej rodziny. „Dobra rodzina” obecnie nie chroni przed narkotykami. Rodzice bardzo często są pewni, że ten problem ich nie dotyczy, bo większość z nich dostrzega tylko ćpuna, a bardzo niewielu wie o „towarze, który obecnie chodzi na rynku”.., J

Również strzykawka przestała być atrybutem narkomana. Teraz nie bierze się dożylnie. Teraz się wącha, pali, wdycha - to nie zostawia śladów, a równie dobrze „kręci”...

A przecież ślady wkłuć dożylnych stanowią dla dorosłych jedyny dowód brania narkotyków: nie ma śladów - nie ma narkotyku. To kolejny mit. Młody narkoman zacznie brać dożylnie -stanie się ćpunem - dopiero za kilka lat.

Mity dotyczące narkomanii można mnożyć w nieskończoność.

Nasza książka ma na celu przybliżyć Czytelnikom problem narkomanii, rozwiać choć część istniejących mitów, pomóc młodym ludziom w dokonaniu właściwego wyboru.

Jesteśmy przekonane, że gdyby nasi pacjenci posiadali całą wiedzę o tym, co zaczynają przyjmować, to 85%, a może nawet więcej, nigdy nie sięgnęłoby po środki psychoaktywne. Niestety, oni znają wyłącznie mity, wiedzą jedynie, że po zażyciu „jest super”, a o dalszych skutkach na ogół nie mają pojęcia. Zdarza się, że po otrzymaniu od nas informacji o tragicznych konsekwencjach stosowania narkotyku mówią: „to nie może być prawda” lub nawet „pani się na tym nie zna, skoro mówi takie rzeczy”, „żaden mój znajomy, a niektórzy długo biorą, nic takiego nie mówił”...

Najczęściej zaczyna się od „spróbowania”, od tego „tylko jednego jedynego razu”. Nikt nie bierze narkotyku po to, żeby się uzależnić. I nie uwzględnia takiej ewentualności. My natomiast wiemy, że len „jeden jedyny raz” może być początkiem uzależnienia, ze wszystkimi zagrażającymi skutkami, o których powiemy w dalszej części tej książki.

Mamy nadzieję, że sięgną po nią ludzie młodzi i że da im szansę na poznanie całej prawdy. Mamy nadzieję, że również rodzice, wychowawcy i opiekunowie skorzystają z przekazanych tu informacji.