t11

Warunki integralności

Warunek FOREIGN KEY

Definiuje klucz obcy, reprezentujący związek z inną tabelą. Powoduje, że wartości wskazanych kolumn mogą przyjmować jedynie wartości z klucza głównego (lub unikalnego) pewnej (najczęściej innej) tabeli. Jeżeli klucz obcy składa się z pojedynczej kolumny, wygodnie jest zdefiniować go w składni “przy kolumnie”:

Jeżeli klucz unikalny stanowi pojedyncza kolumna, wygodnie jest zapisać ten warunek w składni “przy kolumnie”:

kolumna typ [ (rozmiar) ] CONSTRAINT nazwa_warunku REFERENCES nazwa tabeli (lista kolumn 1

Jeśli klucz składa się z dwóch lub więcej kolumn, wtedy musimy opisać go w składni “po kolumnach”, wskazując listę kolumn, na których jest zbudowany:

CONSTRAINT nazwawarunku

FOREIGN KEY lista_kolumnl

REFERENCES nazwa tabeli\lista kolumn2 .

Aby było możliwe zdefiniowanie klucza obcego, tabela, do której odnosi się klucz musi być wcześniej utworzona, co więcej, na wskazanym zestawie kolumn w tabeli obcej musi być utworzony klucz główny lub klucz unikalny. Jeśli w tabeli obcej odwołujemy się do kolumn z klucza głównego (tak jest najczęściej), listę kolumn z tabeli obcej możemy pominąć.

13-15

Język definiowania danych, słownik systemowy