t7

Warunki integralności

Klauzula CONSTRAINT

Do definiowania innych (niż NOT NULL) warunków integralności służy klauzula CONSTRAINT. Warunki te możemy wpisywać bezpośrednio po specyfikacji kolumny (jeśli warunek dotyczy tylko tej kolumny) lub na końcu po definicji wszystkich kolumn (w każdym przypadku). Jeśli obie metody są dopuszczalne (warunek dotyczy tylko pojedynczej kolumny), są one równoważne.

Składnia “przy kolumnie”:

CREATE TABLE nazwatabeli

U

nazwa_kolumny typ [ (rozmiar) ]

{CONSTRAINT nazwa_warunku typ_warunku [warunek]},

...) ;

Składnia “po kolumnach”:

CREATE TABLE nazwatabeli

(...

nazwa_kolumny typ [(rozmiar)],

CONSTRAINT nazwa_warunku typ_warunku warunek, CONSTRAINT nazwa_warunku typ_warunku warunek,

...) ;

•    nazwa_warunku jest identyfikatorem warunku integralności, występującym np. w

•    nazwa warunku jest identyfikatorem warunku integralności, występującym np. w komunikatach o błędach spowodowanych przez niedozwoloną przezeń operację na danych.

•    typ warunku to jeden z: CHECK, PRIMARY KE Y, UNIQUE, FOREIGN KEY

•    warunek to dodatkowe informacje, jego postać zależy od typu warunku.

W przypadku składni “po kolumnach” warunek zawsze musi być określony, w składni “przy kolumnie” niektóre typy warunków nie wymagają doprecyzowania.

13-11

Język definiowania danych, słownik systemowy