t10

Warunki integralności

Warunek UNIQUE

Definiuje klucz unikalny tabeli. Klucz unikalny pełni podobną rolę, co klucz główny, z tym, że nie wymusza automatycznie warunku NOT NULL na należących do niego kolumnach.

Jeżeli klucz unikalny stanowi pojedyncza kolumna, wygodnie jest zapisać ten warunek w składni “przy kolumnie”:

kolumna typ [(rozmiar)] CONSTRAINT nazwawarunku UNIQUE

Jeśli klucz składa się z dwóch lub więcej kolumn, wtedy musimy opisać go w składni “po kolumnach”, wskazując listę kolumn, na których jest zbudowany:

CONSTRAINT nazwa warunku UNIQUE (koli, kol2 ...)

W tabeli może być wiele kluczy unikalnych. Podczas wstawiania i modyfikacji wierszy ORACLE także będzie sprawdzał, czy wiersz z taką wartością kolumna (z takim zestawem wartości kolumn) już w tabeli nie występuje, lecz dotyczy to tylko kolumn z określoną wartością. Kolumny (zestawy kolumn) zawierające wartości NULL mogą się powtarzać. Warunek NOT NULL na kolumnach z klucza unikalnego możemy, jeśli trzeba, dopisać osobno.

Przykład

W tabeli DEPT nazwy departamentów nie są kluczem głównym, ale też nie powinny się powtarzać.

CREATE TABLE dept

( . . .

dname NUMBER(4) NOT NULL CONSTRAINT dname_u UNIQUE,

);

13-14

Język definiowania danych, słownik systemowy