ZDJ
0

PACJENT Z AKTYWNOŚCIĄ SAMOBÓJCZĄ I DOKONUJĄCY SAMOUSZKODZENIA

Wielu pacjentów po podjętej próbie samobójczej może być leczonych ambulatoryjnie, przy współpracy lekarza z pacjentem i jego otoczeniem społecznym.

Konieczne jest wtedy ustalenie odpowiednich kontaktów lekarza z rodziną, pouczenie o ewentualnych sygnałach zagrożenia itp.

Błędem jest minimalizowanie prób samobójczych, które sprawiaja^ wrażenie manipulacyjnych, "histerycznych" (takimi wydają się niekiedy próby samobójcze w okresie dojrzewania). Każda aktywność samobójcza wyrażająca się choćby pozornie przypadkowymi sygnałami słownymi wymaga poważnego potraktowania i zbadania.

PACJENCI POWTARZAJĄCY PRÓBY SAMOBÓJCZE

Istnieje pewna grupa ludzi, którzy wielokrotnie powtarzają samouszkodzenia, jak gdyby nie umieli radzić sobie ze stresem.

Zazwyczaj występują u nich zaburzenia osobowości, zdezorganizowany styl życia.

Czasem drażnią oni personel medyczny, który udzielając im pomocy ma poczucie, że wzmacnia ich patologiczne zachowania.

Niewątpliwie jednak każdy taki przypadek powinien być traktowany poważnie, mimo że pomoc ma granice i czasem trzeba zadowolić się jednak samym faktem uratowania życia.

PACJENT NADUŻYWAJĄCY ALKOHOLU I ŚRODKÓW PSYCHOAKTYWNYCH

PSYCHIATRIA KONSULTACYJNA

Pacjenci tej grupy moga_t wymagać pomocy w trybie doraźnym, zarówno w stanach ostrej intoksykacji tymi środkami, jak i przy ich odstawieniu lub wyraźnym obniżeniu dawki.

Szczególnej uwagi i pomocy doraźnej wymagają: intoksykacja z zachowaniem agresywnym, gwałtownym, z nasilonymi zaburzeniami orientacji, z depresją, z napadami drgawkowymi, z utrata^ świadomości, a także upojenie patologiczne.

FUNKCJE I ZADANIA PSYCHIATRII KONSULTACYJNEJ

Psychiatria konsultacyjna stawia sobie trzy główne zadania:

1)    Działalność, którą można określić jako różne "usługi kliniczne". Jest ona realizowana przez dokonywanie konsultacji psychiatrycznych (ale również i przez inne usługi, w miarę możliwości). Jej cel stanowi pomoc w rozwiązywaniu psychologicznych, psychiatrycznych, psychospołecznych problemów pacjenta (a czasem również zespołu leczącego).

2)    Działalność edukacyjną w odniesieniu do lekarzy niepsychiatrów i innych pracowników niepsychiatrycznej służby zdrowia (liaison education).

3)    Badania naukowe, dotyczące problemów różnych związków między psychiatrią i medycyną (liaison research).

KONSULTACJA PSYCHIATRYCZNA

Zwracanie się lekarza prowadzącego pacjenta do innego specjalisty o pomoc związywaniu jakiegoś problemu jest powszechne w medycynie.

Konsultacja psychiatryczna różni się od dokonywanej przez lekarzy innych specjalności medycznych znacznie szerszym zakresem interwencji, często dotykaniem wielu problemów życiowych i kontaktów międzyludzkich pacjenta.

Przedmiotem poznania i oddziaływania konsultanta nie zawsze bywa pacjent, ale osoba wzywająca konsultantata, środowisko społeczne itp.

W konsultacji psychiatrycznej uczestniczą: psychiatra (konsultant), osoba prosząca o konsultacje (konsultowany), osoba, której ma się pomóc (pacjent).