�egna�ek4

60

topologia Kopru formalnych naucoma apracowana pncx Wilhelma Kolna (1847^ -1929). Wymienia on pleć Kopni:

—    pnysoto »imit ■- podanie.

—    powifonM;

—    arhrank;

—    mrasowiałc'.

Są one z prwnoidą hanbM^ zrozumiałe nit atopnie przedstawione przez ller*. barta i noiunlcowo bliałde współcześnie przrdstowianym ogniwom kształcenia.

Ola (oku podającego n«)bardziej rozbudowany i zarazem odpowie^M mtaw ogm« prsedsawó W. Okoń. Są one ncttępM)ąoe:

1)    ułoiadaraiamc uczniom ccldw i zadani dydaktycznych;

2)    atmajonaeme ucaidw coowym materiałem;

2) brnmme procesem nogóhianu przekazanej wiedzy;

4> utrwalanie umiejętności, nawyków- r przyzwyczajeń.

SJ kształtowanie umie;ętnofci. nawyków a pncyzwyczajcó;

•5) wiązanie teorii z praktyką;

7) kontrola i ocena wyników kształcenia'

Natomiast w utfsdaim swoim podręczniku pt. Wprowadzenie do dydaktyki rpfrtigf W. Okoń dokonał pewnej modyfikacji wcześniej ustalonych ogniw, którą nic wpływa jednak znacząco na ich istotę t istotą całego procesu kształcenia. Wymienia vc nim takie oto ogniwa; uświadamianie uczniom celów i zadań kształcenia. poznuujme nowych faktów. nabywanie pojęć, poznawanie prawidłowości i ąticmatyzowanic wiedzy, przechodzenie od teorii do praktyki, (czyli nabywanie umiejętności i nawyków), wykonywanie zadań praktyczrso-d ■Jtaiflw irjfli (Jako drugi etap przechodzenia od teorii do praktyki), sprawdzanie i nocna ongnąć.

Wynikającym z tych ogniw czynnościom nauczycieli — odpowiadają czynności uczniów. W. Okoń cmnoici cc przedstawi! w formie następującej tabeli⁴:

mwm 1905.0. 58-59 ŚŁ.B. 149-161

tlzlalanu uonlom celów i zadaft kszulcenia.

i >

51

|    wasodel    1 eCacwSów w pro<nl« nsonuila

^ynuotęl    - I    _    CfyntiwU*

l*P^TTyj^,l4^{c e}    uiwiwlaintMiiu 1

moiywBCił- <to nauki, oaoww w«rit IwKiaych <dów.

2>

aatnajimuamr ucaniów raccrami ł zcloncntanil.

nowych nscey i rrtorgęO.

*5>;		ptoc««y uuąóliaania *k2ą:c Kytaunciuu V pojąó.
4)	Iderowante procesem poznawania prawidłowości i praw naukowych.	poznawanie prawidlawalci » praw naadawyChł | otok syneimtycowanie wiodący.
SJ	kierowanie pracncm przcchodzciua od teorii do praktyki.	p—\
6) otgam*owani« zajęć praklyczno-wytwóc-cxych.		\ ibialania praktyczna diu«:e wytwarzaniu \ I pczcdmiulów i zmian w otoczermi.

Zupełnie podobny zestaw ogniw procesu kształcenia prezentuje W.P. Zaczyński w Encyklopedii    Si\to następujące ogniwa:

1)    tworzenie ładu zewnętrznego i wewnętrznego.

2)    poznawanie faktów jednostkowych.

3)    kształtowanie pojęć,

4)    wiązanie teorii z praktyką.

5)    kształtowanie umiejętności i nawyków.

6)    utrwalanie wiadomości i umiejętności,

7> kontrola a ocena uzyskanych wiadomości i stopnia opanowania umiejętności¹.

Tworzenie Indu zew nętrznego \ wew nętrznego polega na tworzeniu odpowiednich warunków do skutecznego działania nauczycieli i uczniów. „Lad zewnętrzny** (czyli zewnętrzna możliwość działania) obejmuje elementy materialne i niematerialne, składające się na proces kształcenia. Do elementów niematerialnych należą:

—    zdyscyplinowanie klasy.

—    fizyczna i organizacyjna gotowość podjęcia przez uczniów nauka.

—    postawy zewnętrzne uczniów w czasie zajęć.

Natomiast do elementów materiałnych zalicza się.

środki dydaktyczne.

W.P. Zacjcyńikt,    ćniałcciNo, |w;| fiScićłbpwłk

Fundacja ..Innowacja*’, Woinuwa 1994

red*. W. PenąAula^