�egna�ek5

w

230

riftymt urządzeniami przckanwunia treści kształcenia. W tej koncepcji rnult], mdii traktowane sąjako nośniki Informacji, czyli jako urządzenin do transini, Maltą tnśd kształcenia. W wią^ku i tym zwieszenie liczby multimediów hardziej stymuluje przyswajanie tych treści. Drogie natomiast nakazuje traktowy niuitifflcdialnośc jako uniwwum komunikatów (znaków) odbieranych przez uczącą się osobę. W tej koncepcji multimedia nic tylko transmitują treści, ile przede ważkim shiżą strukturyncji wiedzy uczącego się. Ponadto kładzie ona nacisk m rożnmw strategii stosowania multimediów w nawiązaniu do indywidualnych sposobów przetwarzani informacji pochodzących od mediów.

Technika multimedialna stanowi obecnie bardzo istotny element nowoczesnego kształcenia. Dojenia dydaktyki wszedł na stałe termin kształcenie multimedia!, ■e, którcjest rozmaicie definiowane w literaturze pedagogicznej. Najczęściej jednak przyjmuje się. Ze jest to koncepcja realizacji procesu kształcenia lub samokształć cenią, polegają na kompleksowym stosowaniu funkcjonalnie dobranych trądy* cyjnycb I nowoczesnych środków dydaktycznych (mediów)

Ponadto pojawił $ię również w dydaktyce termin ..multi-racdia-systcnf, przez który rozumie się „swoisty układ audiowizualnych środków dydaktycznych, umożli-mających w połączeniu z układem tradycyjnych środków optymalizację procesu uczenia się. określonych treści oraz uzyskanie wyższych efektów. System ten obej* tnujc min. film. przeźrocza, telcwiiję, radio, nauczanie programow-anc (podręczniki i ewentualnie maszyny dydaktyczne); przedmioty demonstrowane, mapy i obrazy oraz wyposażenie laboratoryjne. Środki te, włączone odpowiednio w tok czynności nauczyciela i uczniów (studentów), dobiera się w zależności od tematu zajęć dydaktycznych („.r¹.

Do podstawowych środków kształcenia multimedialnego, zalicza się przede wszystkim: komputery multimedialne, Internet, telewizję i kino, a ponadto również radio, prasę i książki.

1)11. Komputer

Komputer należy do mediów o bardzo dużych w alorach dydaktycznych, dlatego tez jego stosowanie w edukacji staje się koniecznością. Potrzebę taką dostrzeżono w Stanach Zjednoczonych AP już pod koniec lat 30. ubiegłego wieku, ale wprowadzenie komputerów do edukacji na szeroką skalę nastąpiło po pojawieniu się mikro* komputerów, czyli dopiero w latach 80. Kształcenie wspomagane komputerowo objęło w 1980 roku 96% szkól amerykańskich*. Natomiast w Polsce powszechną taputoynęję szkolnictwa rozpoczęto praktycznie pod koniec lat 80., kiedy to wprowadzono do i/kół średnich ogólnokształcących i zawodowych nowy przedmiot nauczania Elementy Informatyki, podjęto powszechne przygotowanie informatyczne

W

nauczycieli oraz powołano wizytatorów, a następnie naoczyclelHnrtodyttf da spraw informatyki.

Obecnie szkoły polskie me są jeszcze ni tyk dobrze wypomnę | ipraęt komputerowy, aby można go wykorzystywać powszechnie w procesie iyiśayct nym. Powszechne stosowanie komputerów w edukacji wymaga ponadto odpowie* dniego przygotowania nauczycieli I uczniów. Niedługo zakończy £ etap illabe-tyzacji komputerowej młodzieży szkolnej i będzie ona jut dobrze przygotowana do pracy z komputerem jako środkiem dydaktycznym, służącym me tyło wspomaganiu procesu kształcenia, ale umożliwiającym również samodzielne zdobyta* wiedzy (zwłaszcza po sprzężeniu komputera z Internetem),

Na potrzebę szybkiego wprowadzania komputerów do polskiego systemu eduka-cyjnego wskazuje wielu pedagogów Niektórzy z nich, jak np. I Nłturzydn, o* żają wręcz, że jest to pilna konieczność, wymuszona współpracą ekonomiczną i oświatową z zagranicą. Problematykę związaną ze stosowaniem komputerów w edukacji w ogóle podejmowali w swoich pracach między innymi tacy pedagodzy polscy jak: Józef Bednarek, Stanisław Jarmark, Stefan KwiMfamiki. Brorahw Sicmicniccki, Wacław Strykowski, Maciej Tanaś i wiciu innych.

Komputer jako środek dydaktyczny może być pomocny z co najmniej trzech powodów³:

1.    Jako środek polisensorycmy oddziałuje na wiek zmysłów jednocześnie, me tylko przeciwdziała werbalizmowi, ale pozwala również nauczycdowi angażować uczniów (studentów) emocjonalnie pracz kojarzenie wmoto poznawczych z estetycznymi (tekst+słowo + muzyka r grafiką * filmi, Dydaktycy często powtarzają, że ponad 80% informacji dociera do człowieka dzięki wzrokowi, 11% przez słuch, 3;5% przez dotyk, \i% przez węch, 11% pracz smak⁴,

2.    Jako wszechstronny środek dydaktyczny łączy w robie cechy widu tradycyjnych środków, służących zapisowi, prezentacji, przcftiranni pradmy-waniu i przesyłaniu informacji,

3.    Jako środek interakcyjny, umożliwia iodywidualiz^ę kształcona porasz wykorzystywanie programów uwzględniających zróżnicowanie ndymdmlne użytkowników.

W litach sześćdziesiątych ubiegłego wieku, bedy rozpoczął się proces mpo* wadzama komputerów do dzuialności edukacyjny. ulcs2iibmły się trzy kooccpcjc ich wykorzystania:

I) nauczanie komputerowe, w którym komputer byl głównym demom procesu dydaktycznego, a inne elementy stanowiły tylko jego uzupełnienie (np, uczenie się języka obcego przy pomocy programów kompotowych);

¹ Ibidem. 137.

¹J. Póltunycki, tyMtyto db mta/tiA, op M. 1257 ¹J. Bednarek, bp. ca, iji

^ł W.P. Zjc/>dski. Ua&śt*i/rmin*r"*, WSiP. Winuhi U5.

W. ftraydlmkł. Mm 4 utuMr tlę i mdiAw, |w;| Pntmony w dukticjl, (red,) A, Zijijc, NnyfllW,! 130

j W. Snykwdu. ZUwhwmW mHĄ ifMtym, %nm I9R \ 9. 'W.OM.MraziM .upoi,a 246 'Młdmrd.uęcl.iJC,