�egna�ek 2

m

Obojętnie Kdrok, jak byómy nie tnktowih powtarzania, a więc jako *amo. dficbą anodę kształcenia c/y tej jito element jakiejś innej metody, to warta poświęcić jej trochę miejsca. Z powtarzaniem bowiem mamy zawsze do czynienia w ęraeMdyddtycnym

K Stóakki w mm Ptnśśa dythhyatym wymierni cztery odmiany pow. im¹:

-    pmrtnwe łańcuchowe.

-    powiacie wytykowe;

• powtorw strukturalne;

-    powtąrsanic lyntftyczne Iproblcmowc).

Fontannie ladcuchowe polega na tym, że zachowuje się w nim me n&o ab jot okład wiadomości, w jakim mały wcześniej przekazane, ale ubetabeane sfomobwima słowne. Stosowane jest m m do utrwalania dcli-kjl n»hv oy uooua stę menzy.

Powtarzanie wyrywkowe sanowi tucjako uzupełnienie odmiany tarjchotęj. Polega na pouuntamu mc całości przekazanej w czasie zajęć wiedzy, i tylko pewnej jej części (wyrywków), niekoniecznie odzwierciedlających jej całość. Odbywa sę om przy pomocy pytać dotyczących wyrwanych z kontekstu szat-goto* i op dtf historycznych, nazw pasm górskich lub szczytów, symboli pierwiast-kwebcraanychitp.)

Powtarzanie strukturalne obejmuje utrwalanie wiadomości podmroych, ogólnych zossd t praw, wokół których grupują się treści pochodne. Powtarzaniu podlegają zatem treści, tworzące strukturę przekazanej wiedzy oraz wywęptąącc w utrwalanych treściach związki i zależności (o charakterze rzeczowym ilopcnym).

Ntfomo* powtarzanie syntetyczne, nazywinetrżprzezK. Smwcfargp problemowym, polep a stawianiu uczma (studenta) w sytuacji proWcmwn kj istotę stanowi suwanie na problemów do rozwiązania w postaci odpowiednio skonstruowanych pytań, których rozwiązane wymaga odwołana się do posiadanej przez ruch wiedzy W ten sposób pozyskana wcześniej wicd/a zosta-mi am tylko urmkai. ale również pogłębiona i odpowiednio usystematyzowana, oyb pnedmw— w pooan oowych okładów, odnemych od tych, w jakich była pmwatnn prarirarn

Oprócz wynaouonyth rodzajów powtarzana S. Nołoskowiki wymienia jeszcze powtarziok sysifmiiyaat i okottrzAoklowe

f owtirzime systcmatycz nc' wosowinc jat po przerobieniu pbąi mękom; części imtemlu nauczania, a w związku z tym wypełnia na ogół całą kfcyę, i owi lulka lekcji. Mott odbywać się lokiem rcprodukcyj* aym hfc lyatetyczaym fterwuy polep na powtarzaniu materiału Macana w ulom innym ałdadoc. w jakim /ostał wcześniej podany. Obejmuje

W

_ono całość poznanej pierwotnie wiedzy. Natomuit nutą drugiego jest powuraam prfi rozwiązywanie problemów, które - jak juz wcześniej wsponmaaa - wytop grania spośród posiadanych wiadomości tych, Mąt potrafcie są do rozmazami danego problemu, niekiedy Ich uzupełnienia oraz takiego uporządkowania, aby powstały między nimi nowe związki i za&nołci,

powtarzanie okolicznościowi' podobne jest w iwtjutooe do wcześniej omówionego powtarzania wyrywkowego, gdyż me obejmuje ono jakichś większych fragmentów wiedzy, a jedynie jej część, która potrzebna jetf da pattą-jama jej / nowym materiałem, do lepszego jego nozuneoia bądź dli podażom vę mą dla wykonaniu pewnych czynności praktycznych. Tok więc głównym amurem nie jest utrw alanie tej wiedzy, ile posłużenie się mą w rzeczywistości i w ten sposób prowadzi do jej utrwalenia.

Ten rodzaj powtarzania wykorzystywany jest równe* dii uzupełniania luk w wiadomościach uczniów (studentów), które ujawniają się w trakcje ząjęć dydaktycznych. W tym celu nauczyciel może urn przypomnieć i dodatkowo wyjaśnić wcześniej przekazane wiadomości, może postawić uczniom (studentom) odpowiednie pytami naprowadzające lub odesłać ich do podręcznika, czy innych mtchałów dydaktycznych.

'Won, ł 137-138

fca+Mw.iaw.%91

I u,»1)7