łuki0007

Kształtowanie zmienności wysokości przekroju łuku

® w tukach trójprzegubowych

Przy niewielkich rozpiętościach wysokość przekroju stała, przy większych zmienna (największa w połowie między przegubami i zmniejszająca się w kierurtku zwornika i ku wezgłowiom)

• w łukach dwuprzegubowych

Zarówno stała (przy niewielkich rozpiętościach) jak i zmienna

Zmienność momentu bezwładności przyjmuje się najczęściej w postaci:

Ję

J cos ę

J_c — moment bezwładności w zworniku 9 - kąt między styczną do łuku w rozpatrywanym przekroju a prostą poziomą

Jeżeli wg ww. wzoru otrzymuje się zbyt duże przekroje w wezgłowiach łuku, zalecany jest wzór:

ję

J cos ę

= 1 - (1 - «)(1 - 2Ę)^2r

gdzie:    r -1 (zwykle, przy parabolicznej zmienności

wysokości)

n

J_w cos <p_w

J_w, <p_w — moment bezwładności i kąt nachylenia stycznej do osi łuku w punktach wezgłowi owych

Należy dążyć do tego aby oś łuku dwuprzegubowego pokrywała się z jego linią ciśnień, zależną od obciążenia (ustaloną na podstawie obciążenia dominującego - aby zmniejszyć do minimum momenty zginające)

5