01001

10

Bonończyk — Bóg, Boski, Boży

Bóg, Boski, Boży

jaeiela, najbardziej od swego boli. A. M. Fre. ed. Wróci. 81.

Por. u Adal. N. 3.

3.    Każdy sam najlepiej wie, co, albo gdzie

go boli. — Brz. z Bot. Arg.

Por. u Adal. N. 10.

4.    Nie z roli, ani z soli, ale z tego co boli

(urosłem). — Niez. Słowa Stef. Czarnieć.

T. j. nie z gospodarstwa, nie z żup solnych, ale krew w bitwach przelewając.

5.    Baz bolaco, raz świerzbiaco. — Brz.

O '    o

= i tak źle, i tak nie dobrze.

Bonończyk.

Bonończyk w izbie, a kundel do psiarni, szpilka w pultynku, a widia w masztami. — Mon. 71. 545.

= każda rzecz ma swoje przyzwoite miejsce, albo też: zabawa miejsce bierze pożytkowi.

Boruch.

Boruchy odprawiać. —

= kiwać sic, jak żyd przy nabożeństwie.

Boski, ob. Bóg.

Boso.

Boso, a przy ostrogach. —

Boża wola.

Poczuć Boża wolę. — Niez.

I    •*

t. j. chętkę, skłonność do osoby innej płci.

Boże Narodzenie (25 grudnia).

1.    Jeśli na polu czarno, gdy się Chrystus

rodzi, to będzie biało na łanie, kiedy Chrystus zmartwychwstanie; a jeśli Gody zielono, to na Wielkanoc śniegu będzie

7    O    C

za kolano. — Zienk. 190.

2.    Jeśli w pierwszy tydzień (po Boż. Nar. )

dopiekało, będzie zima długo białą. — Brz.

3.    Wiwat Boże Narodzenie! — Brz.

Gdy kto bąka strzeli lub niedorzeczność powie; to samo, co: dobryś! masz tobie!

Boży ob. Bóg.

Bób.

Dać (zadać) komu bobu. — Niez.

Dokuczyć, dopiec do żywego.

Bóg, Boski, Boży,

1.    Boga nie obrażaj, a djabła nie gniewaj. —

Niez.

I Pana Boga chwalić, i djabła nie obra-— Brz.

Por. u Adal. N. 26.

2.    Boga tylko sercem pojąć można, rozumem nigdy. Nie pojmuję Boga, ale go czuję. — A. Fre. 11. 216.

3.    Bogu świeć świecę, a djabłu świeczkę.—

żać.

Niez.

Por. u Adal. N. 28 i 142.

4. Bogu wszystko sprawić snadnie, bez Boga i włos z głowy nie spadnie. — Zienk.

198.

Por. u Adal. N. 12.

i

K

o.

0.

7.

8. 9.

10.

11.

12.

IB.

14.

15.

16.

Boskie i moje (nasze).

U ludu zwykłe określenie własności rzeczy, do której nikt inny nie ma prawa, chyba Bóg.

Por. u Adal. N. 266.

Boskiem to jest, co ciągle ku Bogu dążyło, musi wrócić ku Bogu, co bo-sldego było. — Slcar. roz. 5. K. Brodź.

Bóg ci dał, żebyś dla drugiego miał. —

ŻienJc. 198.

Bóg cierpi kozła, nie tylko barana. — Brz.

Bóg daje szczodremu, a djabeł skąpemu. — Zienk. 198.

Bóg dla wszystkich, każdy dla siebie. — Brz.

Bóg dziewce męża, chłopcu żonę przeznacza, a obojgu śmierć. — Niez.

Bóg i liche kruczęta karmi. — Brz.

Bóg, który chleb jeść każe w pocie czoła swego, próżnujących nie przyjmie do stołu własnego. — Niez. Antyk.

Bóg króle daje, potentaty zrzuca, cichych podnosi a hardych zasmuca. — Skar. roz. 4. W. Koch.

Bóg (mi) świadkiem. — Brz.

...świadkiem duszy mojej.-

Ze to prawda.

Por. u Adal N. 62.

Bóg płaci, lecz nie co sobota. — Brz.

Bóg tak chciał. — Niez. z Źegl.

17.

18.    Bóg widzi, czas ucieka, śmierć goni, wie-

ezuość czeka. •— Niez.

19.

20.

21.

22 ^ /W •

24.

95

■j o.

26.

27.

28.

29.

Bóg wie, co nam daje, a nam z Jego ręki przyjmować należy wszystko z dziek-

1    •'    i/

czynieniem. — Skar. roz. 3. J. I. Kr. Bóg wziął, Bóg da — wiele rozdał, wie-

O    o '    O    '    o

cej jeszcze ma. — Zienk. 198.

Por. u Adal. N. 42 i 378.

Bóg zapłać. — Brz.

Panie Boże zapłać, i dziad wiocej nie powie. Zartobl. Bóg wam łap cap.

By to było Panu Bogu miło, namhy się nigdy nie przykrzyło. — Woje. (1836) 2. Choć Bóg zasmuci, to znow u pocieszy. — Niez.

Bóg zasmuca, Bóg smutki łagodzi. — Skar. roz. 2. A. E. Od.

Por. u Adal. N. 67.

Co Bóg złączył, człowiek nie rozłączy. — Niez.

Por. u Adal. N. 84

Co komu Bóg naznaczy, złodziej nie ukradnie. — Brz. z Pot. Arg.

Co mi Bóg obiecał w lesie, to i do domu

przyniesie. — Niez.

Por. u Adal. N. 221.

Co się ludziom nie nadaje, lo on Bogu

na ofiarę daje. — Brz.

Por. u Adai. N. 91.

Człowiek sadzi czyn, powód czynu tylko Bóg. — A. Fre. 11. 242.

Czy chcemy, czy nie chcemy, czem kazał Bóg — będziemy. — Skar. roz. 4.

K. Uj.