Salomon-August Andree urodził się 18 października 1854 roku w Grennie, małem miasteczku pro-wincyi Smoland, gdzie ojciec jego byl aptekarzem.
Wychowanie domowe, dosyć surowe, zaszczepiło w dzieciach od pierwszej młodości posłuszeństwo i obowiązkowość. Ojciec odumarł go przed paru laty, matkę zaś, kobietę wyższego umysłu, stracił na wiosnę 1897.
Po ukończeniu nauk szkolnych, młody Andree wstąpił do szkoły technicznej, która odpowiada politechnicznej we Francyi, z tą różnicą, że przeznaczona jest wyłącznie dla inżynierów cywilnych. Oficerowie artyleryi i inżynieryi mają w SzJwecyi odrębną szkołę wyższą.
Andree wszedł na wydział mechaniczny i ukończył go jako inżynier; następnie, zgodnie z przyjętym w Szwecyi zwyczajem, pracował jako prosty robotnik w fabryce, dzieląc we wszystkiem dolę towarzyszów.
Później odbywał podróże naukowe za granicą.
Dzięki praktycznym i teoretycznym wiadomościom, już w 26-tym roku życia powołany został na zastępcę profesora fizyki teoretycznej i stosowanej w szkole technicznej.
Mając 28 lat, w 1882 r. należał do wyprawy szwedzkiej meteorologicznej na Szpicberg i przebył tam zimę, zajmując się doświadczeniami i spostrzeżeniami nad elektrycznością atmosferyczną.
W roku 1884 został zamianowany wyższym inżynierem w Biurze Patentów, a od roku 1886 do 1889 zajmował jednocześnie katedrę w szkole technicznej w Sztokholmie.
Jednakże dyrektorstwo Biura patentowego, urząd ważny i wymagający wiele sil i czasu, zmusiło go do porzucenia profesury.
Jedynej tylko rzeczy wyrzec się nie umiał, a mianowicie myśli o aerostatyce, która go zajmowała od najpierwszej młodości.
Szwedzka Akademia Nauk, która liczy pomiędzy członkami swymi ludzi tak sławnych, jak A. Norden-skiolda, G. Retziusa, matematyka G. Mittag-Lefflera, znawców starożytności H. Hildebranda, O. Monteliu-sa i innych, zwróciła uwagę na plany Andreego i udzieliła mu w roku 1892 z fundacyi imienia L. J. Hjerty zapomogę na naukowe badania kwestyj aero-statycznych.
Od tej chwili Andree oddaje się upragnionym doświadczeniom i puszcza się po raz pierwszy balonem w Sztokholmie, w lecie 1893 roku.
Następnie odbywa kilka wypraw niebezpiecznych, z których jedna zakończyła się upadkiem na morzą Baltyckiem, a podczas innej wiatr zapędził