0004501

Ar.    ( 46 )    Ar.

czynił błagalne ofiary. .Niezwłocznie rozkazał Bóg aniołowi, by schował swój miecz do pochwy, i zaraz ustało powietrze. (II. Iicg. Cap. 24.) Oman obcy i niewierny z plemienia wyklętego; na którego gruncie Bóg rozkazał wystawie ołtarz dla czynienia mu ofiar i niemi błagania siebie, i gdzie on w dalszym czasie, miał założyć i ustalić obrządki czci swojej. Jest to obraz niewiernych narodów, którym Bóg miał dać pierwszeństwo w powołaniu do wiary nad żydów, i pomiędzy któremi ustalić miał wiarę prawdziwej religii, i zbudować len sam Przybytek, gdzie tylko chciał bydź czczonym, to jest kościół swój święty.

AIIGOB. Mała okolica żydowskiego kraju, nader żyzna należała do pokolenia Manasessa, z tamtej strony Jordanu, zkąd widzieć było sześćdziesiąt miast, dobrze ufortyfikowanych, nie licząc wielkiej liczby wsiów. Stołeczne miasto tego wydziału, zwało się Ar-gob. Dcuetr. Cap.2>. ct\l\. Rcg.Cap.4.

ARIMATIIIA. Podniesienie. Miasto w Judzkiej ziemi pokolenia Efrajma, zbudowane na pagórku; było ono ojczyzną owego Józefa, który zaszczycił wiarę swą dopraszając się u Piłata ciała Chrystusowego po jego śmierci krzyżowej , aby go przyzwoicie pogrzebał. (Lucae.25.) W tymże mieście narodził się Samuel, i tamże namaścił Saula na królestwo. I. Reg. Cap. 10.

AIIIOCII. Wysoki. Pierwszy król Pontu , czyli podług tc.\tu hebrajskiego król Ełasaru, jeden z tych, którzy połączyli się z Kodorlahoinorem w wyprawie wojennej przeciw królom Sodomy i Gomory. (Gen. Cap. 14.) Wspomina jeszcze pismo o Ariochu wodzu wojsk

Nabuchodonozora, który miał od tego króla zlecenie wszystkich wieszczków, i czarnoxiężników babilońskich wygubić, przeto iż mu nie potrafili ani przypomnieć ani wytłumaczyć snu jego. Daniel. Cap. II. 14.

ARISTARCIIUS. Dobry xiąic. liczeń i towarzysz Pawła świętego, był z Tcssaloniki, ale rodem żydowin, towarzyszył św. Pawłowi do Ełfczu, i tam bawił wspólnie z nim przez cale dwa roki. Dzieląc z apostołem wszelkie niebezpieczeństwa, trudy i prace w tumulcie, który wzniecili złotnicy, iż im szło o upadek posągów Diany, które odlewali, o mało że nie został przy a-postole zabitym. Uszedł on z miasta Elfezu z Pawłem św. i towarzyszył mu w Grecyi; zlamtąd udał się z nim do Azyi, nakonicc do Rzymu, gdzie jak niektórzy twierdzą został ścięty za Nerona. Ad Coloss. Cap. 4. ad Piliłem. Cap. 10. et 20.

ARISTOBULUS. Dobra rada. ^rL(o-milii kapłanów żydowskich, był nauczycielem Ptolomeusza Ewcrgela, syna pierworodnego Filometora króla Egiptu. Synagoga żydowska w Jeruzalem pisała piękny list do niego, z doniesieniem o szczególniejszych darach, któremi Bóg zaszczycił ten naród, wybawiając go z mocy okrutnego Antyo-cha, oswobodzając z tyranii Macedończyków i odkrywając im ogień święty ukryty w studni przez tak długi czas babilońskiej niewoli. Prosiła go potem i wszystkich żydów będących w Egipcie, by obchodzili na podziękowanie Bogu wspaniafe i uroczyście, święto Sceno-pegiae. I. Machab. Cap. 1.

ARIUS, Król Spartański uczynił przymierze z Oniaszem arcykapłanem

h

hebrajczyków, i pisał do niego uprzejmy list z pieczęcią, na którój był wyryty orzeł z wężem i różnym ptastwem. W tym liście oświadczył, iż wy nalazł w swym archiwum, że Izraelici i La-ccdemończykowie tenże sam mieli początek jako pochodzący zarówno od Abrahama, a że takim sposobem powinni mieć ścisłe z sobą porozumienia, i wspólne interesa. I. Macli. Cap. 12.

ARMAGEDON. Ten wyraz w hebrajskim języku znaczy góra Magge-donu. Magcddon jest to miasto leżące na obszernych polach, w bliskości góry Karmelu. Na tern to miejscu dobry król Joziasz był śmiertelnie raniony, w wojnie przeciw Nekao królowi Egiptu. To ma bydź oraz miejsce, gdzie zły duch (podług objawień Jana świętego) wyszedłszy z paszczy smoka zgromadzi królów całej ziemi, do wydania bitwy na dniu ostatecznego sądu. II. Paralip. Cap. 35. Apoca. Cap. 16.

ARMENIA. Złorzeczenie. Prowin-cya Azyi, gdzie biorą swój początek rzeki Eufrales, Tigris, Arasses , i Fasi, i w której mieści się prowineya Eden, gdzie miał bydź raj ziemski. Ge-nes. Cap. 8. IV. Reg. Cap. 19. Esech. Cap. 27.

ARMON. Światło syna. Rzeka która bierze swój początek w górach Galaad i która swój bieg przez całą pustynią odbywając, wpada w jezioro As-lallidis. Numer. Cap. 21.

AROER. Miasto pokolenia Gad, na małym pagórku, w bliskości potoku Arnon, na brzegu kraju który hebraj-czykowie posiadali, z tamtej strony Jordanu, to miasto było sławne zwycięz-t'vein które Jeftc odniósł nad Aminom-lami. Jog, Cap. 13. et Judi. Cap. 11.

ARPIIASACIIAEL. Lud który wyprawi! król Assyryjski, na zamieszkanie w kraju Samaryi na miejscu Izraelitów w niewolą babilońską przeniesionych za Eufrat. Oni to sprzeciwili się z innemi Samarytanami odnowieniu murów Jerozolimskich. I. Esdr. Cap. 5.

ARPIIAXAD. Który uzdrawia. Syn Scma syna Noego, a ojciec Salcgo, urodził się we dwa lata po potopie a umarł w lat wieku 438. Mniemają wiciu, iż on przeszedł rzekę Tygris, i że osiadł w kraju dawniej zwanym Arfa-xitida, a potem Chaldea. Gen. Cap. 11. Czytamy w księdze Judily o drugim Arphaxadzie, królu Medów, który się mniema bydź tym samym co Fraort, syn i następca Dejoca. Judit. Cap. 1.

ARTABA. Miara Babilończyków na trunki i napoje, zawierała w sobie dwanaście miar zwanych sewtercyi. Ofiarowali oni bożkowi swemu Bclusowi każdego dnia dwanaście miar takowych pełnych wina, które kapłani pożywali za Boga. Daniel. Cap. 14.

ARTAXERSES. Możny, inaczej Aswcrus. Jest to podobno ów sławny król Persów’ nazwany od świeckich autorów Dariuszem synem Istaspa, pod którym wydarzyła się historyja Estery, i Mardochcusza. r. ś. 3486. Esik.CA.

ARTAXERSES, nazwany Longima-?u/s. Także król Perski, który pozwolił Esdraszowi i Ncerajaszowi, powrócić do Jerozolimy, i postawić na nowo niury miasta; działo się to dwudziestego roku panowania lego króla, a r. ś. 3550. Odkąd doskonalsi chronologowie biorą początek siedmiudziesiąt i dwóch tygodni Daniela, te tygodnie składają się nie z dni ale z lat, które czynią lat czterysta dziewięćdziesiąt, to jest: iż po-