0004701

----ł -----------------'---------‘-----

8

?

Deszcz pada na winnice i na pola próżne,

Tu oset, a tam kwiecie rozradza się różne.

Ostrożnie jednak mędrzec złego karać radzi, Sfolgujesz-li, tobie to samemu zawadzi.”

POWIEŚĆ V.

Widziałem czausza jednego, który miał syna w szaraju cesarskim, a ten ćwiczył się w naukach i obyczajach nad insze, zkąd podobał się wszyt-kim. Więc znaki czoła jego okazowały, że miał być zacnym człowiekiem.

Gwiazda jasności zawsze nad nim się świeciła, Która, że wielkim człekiem miał być, znakiem była.

Cesarz wiedząc to do niego, barzo się w nim kochał, bo był i nadobny, i obyczajny, i uczony, a dawna mądrych powieść: że bogactwo z piękności abo gładkości bywa, nie ze skarbami wiel-kiemi, a wielmożność i zacność z rozumem siada, nie z wielkością i długością lat. Widząc to inszych czauszów synowie, zwaśnili się nań, i o zabiciu jego choć próżno myślili i radzili.

Niechaj się nieprzyjaciel jak chce na mię jeży, Gdy ten łaskaw, na którym najwięcćj należy, Ja nie dbam, bowiem miłość co złe to pokrywa, A co dobre to głosem wszytkim obwoływa.

l

\

A

I

Cesarz tego postrzegłszy, spytał go mówiąc:

\

8

——o-o-