0065

63

TOPÓK.

Eximentes ipsos ab omni seruitio, judicio et obedientia, palatinorum, castella-norum et omnium ofjicialium, ita, ut nec citentur, nec citati compareant: et si per violentiam comparerent, minime respondere teneantur, nec se pignorare permit-teant nostra auctoritate, immo licitum sit eis vim vi repellere et remouere. Sen-tentiae vero si quae latae fuerint contra eos, cassae et irritae habeantur et ina-nes, nec aliguo tempore cowoalescant. Si guae vero exactiones vel solutiones per nos ponentur in territorio nostro, sicut est poradlne, vel aliae gualescunguae, domino abbati et fratribus ejus in mllis propriis percipere concedimus, in suhsidium perpetunm et donamus. Habeant etiam perpetuam potestatem uenandi apros, ona-gros, ceruos, et alias bestias et feras, in castellania sieciechoviensi et villis ipso-mvm omnibus, nec non castores. Vacca, guae ducatui singulis annis pertinebat, in villis praenominatis, in perpetuum relaxamus. Cmetones vero, si vulneraverint et occiderint, per abbatem et judicem ipsius judicentur, et condemnentur et condemnati recipiantur. Et si ad praesentiam nostram citabuntur, non comparebunt, nisi per literam nostram, nostro sigillo consignatam. Villas et tabernas, locent jurę guali-cungue volunt, pro suae Ubito roluntatis. Si super primlegium praesente, vel aliguo articulo inuidus omnis mocerit litem, priuilegium non ostendatur, nisi coram nobis in publico colloguio exhiberi teneatur, ut autem nostrae eleemosinae statu-tum maneat imńolaturn, ipsum sigilli annexione dignum duximus roborandum. A to się działo roku pomienionego, 999.

Stefana arcybiskupa gnieźnieńskiego wspominają historye i katalog, że był wzięt po Bosucie z domu Wieniawa, na którem był lat dwadzieścia i rok i dwa miesiąca, siódmego dnia marca umarł, w Gnieźnie pochowan, przez Leona ósmego tego imienia papieża był potwierdzon. O tern świadczy katalog, że był w piśmie uczonym a pilnym w urzędzie swoim tego, jakoby był wiarę pogańską wyniszczył, której było jeszcze wiele możnych hrabiów, panów i szlachty nie opuściło, chwaląc bałwany rozmaite. Ten jeździł do Rzymu od króla Kazimierza w poselstwie, żądając sprawiedliwości na Jaromira książę czeskie, o wyłupienie kościoła gnieźnieńskiego.

Tenże koronował tego króla Kazimierza Mnicha i syna jego Bolesława śmiałego, o czem świadczą wszystkie kroniki. Umarł roku 1050 dnia siódmego marca, w Gnieźnie pochowan, po nim obran Piotr z domu Brogów.

O tymże Stefanie pisał Janicius poeta laureatus wiersze w te słowa:

Eatidicos Stephanus patrio Pytonas ab orbe Depulit: antigui priscague festa Jovis.

Tunc periit Phoebe, periit cum Castore Pollux, lieliguiae ueteris, numina vana, mali.

Lamperta wtórego tego nazwiska biskupa krakowskiego, wspomina katalog w roku 1060. Ten będąc rozrodzenia wielkiego w Polsce, nie posłał rychło do Rzymu po sakrę, zatem utracił pierwsze miejsce i arcybiskupstwo krakowskie, dla tegoż go były zataiły kroniki, której był familii; wszakoż to klasztorne skrypta dowodnie opowia-dają; był potwierdzon przez Alexandra, tego imienia papieża wtórego, za Bolesława króla. Był to człowiek uczony, żył na biskupstwie lat dziesięć, 25 dnia listopada umarł, roku 1071. Po nim obran Stanisław z domu Prus.

Ten w Kazimierzu małym kościół fundował i dziesięciny pewne wyteczne naznaczył.