000801

PRZEDMOWA TŁUMACZA.

Przetłumaczywszy na prośby autora: „Moje leczenie wodą⁴⁴, „Tak żyć potrzeba^u i „Zielnik“,_musiałem przetłumaczyć i niniejsze dzieło ks. Kneippa, gdyż w niem na podstawie ciągłych a nowych doświadczeń,podaje autor objaśnienia wyczerpujące: jak wykonywać zabiegi, jak długo trwać one mają, jak zachować się przed zabiegiem, a jak po zabiegu—jak wreszcie leczyć choroby w sposób łatwy a szybki. — W ten sposób „Mój testament⁴⁴ jest niejako uzupełnieniem poprzednich dzieł Kneippa, i tłómaczy wszelkie wątpliwości, jakie mógłby mieć ktokolwiek, gdy się leczy w domu z książki według metody Kneippow-skiej. Znam wielu ludzi, którzy nigdy w Wórishofen nie byli (zwłaszcza, że obecnie wskutek wielkiego napływu chorych drożyzna tam niesłychana), a leczą się z książek Kneippowskich z pomyślnym skutkiem. Dla nich „Mój testament¹⁴ koniecznym będzie doradcą, z niego nauczą się z całą dokładnością, jak robić zabiegi, i w jaki sposób, od dawniejszego łatwiejszy, leczyć choroby.

Pomimo, że przeciw Kneippa metodzie wystąpiła do walki cala falanga przeciwników (nie z przekonania, ale z rozgoryczenia, ze zazdrości, ze zawodu doznanego w Worishofen, że ich tam nie przyjęto tak, jak sobie tego życzyli), pomimo, że najrozmaitszych używają środków, środeczków, aby Kneippa ośmieszyć, zdyskredytować, lub zabronić mu leczenia, mimo to wszystko metoda jego wytrzymała ogień morderczy złośników; stoi z tryumfem na silnych podstawach, coraz to nowym blaskiem chwały zdobiąc swego autora.

Skoro przeciwnicy zaprzeczyć nie mogli faktom cudownych wyzdrowień, skoro w tysiącach wypadków metoda nowa okazała się skuteczną, więc obrano inną broń do walki, szyderstwo i naciągane rozumowania. Mówią i głoszą w broszurach i po dziennikach, że metoda Kneip-powska nie jest w cale nową, i nie wynalazł jej Kneipp, ale Prysznic jeszcze przed 50 laty. Ale z czasem poszła ona w zapomnienie, i dopiero Kneipp rozgłosił ją światu. Nieprawdziwość tego twierdzenia pozna każdy, kto przeczyta pisma Mundego i innych lekarzy, którzy opisywali sposoby leczenia Prysznica w Grafenbergu. — Prysznic wielu chorób nie leczył, a te, których leczenia podejmował się, leczył w tak ostry, długi i gwałtowny sposób, że tylko organizmy silne wytrzymać mogły tę końską kurację; słabowitym szkodziła ona i nie pomagała wcale. Nie dziwota, że taka metoda utrzymać się nie mogła, utrzymało się tylko przezwisko sitka od tuszu zwanego dotąd prysznicem. Skoro ks. Kneipp wynalazł krótkie sposoby leczenia wodą, skoro wynalazł zabiegi podzielne, jak polanie górne, kolan, ramion, piersi; pary dla nóg. dla głowy itp. faktów tych złośliwa gadanina nie zaprzeczy. Aby żyjącego zdyskredytować, śpiewa się hymny dla umarłego, ale kiedy Prysznic żył, pamiętamy dobrze, jak go nazywali chłopem, nieukiem.

Inni znowu powiadają: aby wyleczyć chorego to trzeba najpierw rozumieć co znaczy słowo „leczyć^u. Słowo to jest wielką tajemnicą, nie każdy je pojmuje, znaczenie jego zrozumie ten tylko, kto skończył medycynę. Pyszna frazeologia z domieszką niedowcipnej sofi-sterji. Nie-lekarze (laicy) pod słowem wyleczyć, rozumieją uwolnić kogoś od choroby, a czy to zrobi apteka, czy woda, mało to ich obchodzi. Skoro zaś pomocy w swych cierpieniach nie znajdują w aptece, więc nic dziwnego, że szukają jej we wodzie, skoro ją tam znajdują! Chory chce zdrowia, a nie rozumowania i tajemniczych frazesów.

Są i tacy. którzy powiadają, że woda właściwie nie leczy, ale „inne uzdrowiskowe czynniki, jak sugestja, ciepło, powietrze, światło i t. d.^u, „że wodę stosuje się dla zablagowania chorego, podobnie jak lekarz daje dziecku