Ubogie na ogół piśmiennictwo polskie w zakresie nauk przyrodniczych nie odpowiada całkowicie potrzebom, jakie rodzą się z racyi coraz to bardziej budzącego się zamiłowania do tychże nauk wśród społeczeństwa polskiego. Nie ulega wątpliwości, że pierwszym krokiem, wprowadzającym nas w nauki biologiczne, jest zapoznanie się z przedmiotami tych nauk tj. z roślinami i zwierzętami, jako wstęp do dalszych studyów nad ich organizacyą, sposobem życia itd. A właśnie w tym kierunku piśmiennictwo nasze, w porównaniu z obfitością podręczników, służących do oznaczania czy to roślin czy zwierząt u innych narodów, jest prawie że znikome.
Myśl stworzenia podręcznika do oznaczania zwierząt krajowych rzucił przed kilku laty prof. B. Dybowski.1) Niestety, z zamierzonego na większą skalę wydawnictwa ukazały się w druku jedynie dwa niewielkie działy (Nietoperze i Owadożerne).
Przeświadczeni o istniejących brakach, postanowiliśmy według sił naszych choć w części je usunąć i oddać do użytku uczniów i interesującej się naukami biologicznemi publiczności książeczkę, względnie tak zwany klucz, do oznaczania fauny krajowej zwierząt kręgowych. Wybraliśmy zaś tę właśnie grupę, gdyż dotąd nie posiadaliśmy odpowiedniego podręcznika tej treści. Istniejące w tym kierunku dzieła, są albo przestarzałe i wyczerpane, albo przez zbyt drobiazgowe opisy poszczególnych gatunków oraz nieodpowiednie uporządkowanie ma-teryału — niepraktyczne.
Kosmos, 1903.