0068

5't

uwagę przez kompozytora: „Te śpiewy po modnemu nie są skomponowane dla krytykusów, ale dla tego, aby także Polacy śpiewali.”

Dla dopełnienia tej autobiografii, dodamy tylko niektóre szczegóły. Słusznie uważanym jest dotąd za ojca opery polskiej Maciej Kamieński. Słowak rodem, wprowadził w swoje utwory muzyczne, nie tylko słowiańskie melodje miłe a dźwięczne, ale i narodowe polskie śpiewy i tańce. On pierwszy ośmielił i ukształcil śpiewaków opery polskiej, i słusznie z tego mógł się chlubió.

Połączony węzłem małżeńskim z Anną z Dobresów pierwszego ślubu Gelinek, dożywszy lat 87, bez żadnój poprzedniej słabości, w domu swoim Nr. \777, przy ulicy Święto - Jerskiój w Warszawie, spokojnie zasnął na wieki. W posiedzeniu wesoły, w obowiązkach swoich pilny, w uczeniu był cierpliwy i niezmordowany; a chociaż miał zawistnych wielu sobie, jak niemal każdy człowiek wyższego talentu, nigdy ziem słowem cudzej nieuwłaczał sławie.

Na rok przed śmiercią utworzył jeszcze na klawikord: „Taniec polski,” na temat z opery Kopciuszek: „Skromna, posłuszna dziewczynka.” Tą ostatnią iskierką swojój wyobraźni, pożegnał świat muzykalny

Szczególnóm zdarzeniem, że pierwszy ten twórca opery polskiój, właśnie spoczywa w tym obrębie cmentarza, który nazywamy ustronia artystów. Jak przodkowa! im co do czasu i zasług, lak przodkuje i grobowcem na cmentarzu!

JAKÓB BOGUSŁAWSKI.

Przy samym kościele Powązkowskim z prawej strony od cmentarza w murze granicznym od drogi, stoi zmurowany grobowiec z poddaszem, z godłami tarczy, hełmu i sztandarów; a na płycie marmurowym, następny wyryty napis, obejmujący życiorys wojownika dokładny, który tu spoczywa.

„JAKÓB FERDYNAND BOGUSŁAWSKI,

Pułkownik, Dowodzeń Korpusu Inwalidów i Weteranów, urodził się dnia 20 Maja 1759 r., w Brzesko Litewskim. Wszedł w służbę wr. 1770 jako Kadet do wojska polskiego, w którem dosłużył się stopnia Kapitana. W tymże odbył kanijawę w r. 1792 i 1794, byl w bitwach: pod Szepetowką, Zieleńcami, Włodzimierzem, Dubienką, w oblężeniu Warszawy, pod Łabiszynem i Bydgoszczą. W roku 1795 wszedł do wojska francuzkiego jako Kapitan, w którym roku odbył kampaniją nad Renem—był w bitwie pod Koblentz, w roku 1796 przeszedł do legionów polskich we Włoszech, odbył tamże kampaniją w r. 1796, 1797, 1798, 1799, 1800, 1801. Znajdował się w bitwach pod Legnano, Weroną, w oblężeniu Mantui, przy wzięciu Pischery i Mantui. W roku 1799 był w niewoli austryackiej. W roku 1802 i1803 na Wyspie St. Domingo w Ameryce południowej; był w bitwach przy wzięciu fortecy Accen, Port au Prince, Port Coral, pod l'Anglais i w oblężeniu twierdzy Cayes, gdzie wzięty w niewolą angielską w r. 1804. W roku 1805 w Wenecyi, w roku 1806 w Kalabryi, pod Nieostro, St. Eufemia, Cosenza i Conflenty.—

W r. 1807 powrócił do Polski i wszedł do wojska Księstwa Warszawskiego, był w tymże roku w bitwie

*

(‘) Tygodnik Muzyczny dramatyczny przez Karola Kurpińskiego 1820—21, Nr. 5.