0068

]. 10. 11.

MIESZKO (ż. N. N.); ŚWIĘTOPEŁK.

53

prawdopodobnie zmarł przed r. 992 (I. 11.), przeto ów ustęp Thietmara musi się odnosić do pozostałych; z czego wynika, że zarówno pierwszy jak i trzeci jej syn przeżyli ojca. Wygnany udał się zapewne Mieszko wraz z matką do Niemiec.

Niektórzy pisarze¹) przypuszczają, że Mieszko zmarł r. 999 dnia 25 maja. Dowodem tego ma być przedewszystkiem Thietmar²), który śmierć Mieszka I podaje pod dniem 25 maja, a kładzie na dziesiąty rok panowania Ottona III, tudzież Długosz³), który Mieszkowi I każe umierać dopiero r. 999, a zarazem powołując się na dawniejsze roczniki twierdzi, że przygotowana rzekomo dla niego korona królewska dlatego tylko przesłaną została przez papieża Stefanowi węgierskiemu (koron. r. 1000), że tenże dowiedział się tymczasem o śmierci Mieszka. Przyjmując, że dziesiąty rok rządów Ottona III przypadał na rok 999 i że przypisywana Mieszkowi I data śmierci 25 maja nie odpowiada rzeczywistości, twierdzą ci pisarze, że Thietmar, choć chciał mówić o Mieszku I, pomieszał go jednakowoż z innym księciem polskim tegoż imienia; podobnej pomyłki miał się też dopuścić Długosz. Według ich zdania istniały tedy jakieś dawne zapiski rocznikarskie, podające śmierć księcia polskiego Mieszka pod datą 25 maja 999 r., z których korzystał zarówno Thietmar jak i Długosz, ale niekrytycznie, gdy bowiem Mieszko I zmarł już r. 992, przeto zapiski owe mogły się odnosić do innego tylko Mieszka, a mianowicie, jak przypuszczają, do niniejszego syna Mieszka I. Cała ta argumen-tacya nie wytrzymuje krytyki. Jak wykazaliśmy bowiem powyżej (I. 2.) obliczenie lat panowania Ottona nie daje bynajmniej roku 999, a data 25 maja jest datą śmierci Mieszka I; źródła zaś Długosza, na których opierał wiadomość swoję o zamierzonej rzekomo koronacyi Mieszka I, czy też jego syna Mieszka, są znane, przy-czem właśnie Długosz w przekazanej przez nie chronologii tego wypadku wprowadził dowolne zmiany⁴). Dodać trzeba jeszcze i tę uwagę, że o śmierci Mieszka, wygnanego do Niemiec, nie mogła, według wszelkiego prawdopodobieństwa, znajdować się jakakolwiek zapiska w annalistyce polskiej⁵).

Niemniej też nieuzasadnionem wydaje się przypuszczenie⁶), jakoby zapiska Nekr. Merseb.⁷): Lam-pertus sive Misico dux Poloniorum decessit, podana pod datą 10 maja, odnosiła się do niniejszego Mieszka; wykazaliśmy bowiem, że imienia zachodniego Lamberta nie nosił, owszem imienia tego używał jeden z jego braci (I. 12.). Imiona Mieszko i Lambert oznaczają więc tutaj dwie zgoła odrębne osoby, nie mogły tedy być użyte w znaczeniu, jakie im przydaje Nekr. Merseb.

N. N.

Dając Mieszkowi syna Dytryka (I. 13.), musimy przyjąć, że był żonaty. O żonie jego nie mamy jednakowoż jakichkolwiek wiadomości. Ze zaślubiny odbyły się dopiero po r. 992, a jak się też zdaje, dopiero po wypędzeniu Mieszka z Polski, które w najbliższym czasie po śmierci Mieszka I nastąpiło, na to wskazuje wiek Mieszka, który w r. 992 mógł liczyć co najwięcej dwanaście lat życia.

ii. Świętopełk.

Jako drugiego z rzędu syna Mieszka I z Ody wymienia Thietmar⁸) Świętopełka (Suentepulcus). Z przyczyn poprzednio już wyłuszczonyoh [I. 10.) wynika, iż najwcześniejszą datą urodzenia jego może być rok 981. W akcie Darowizny Gniezna imienia Świętopełka pośród synów Mieszka i Ody nie spotykamy. Ponieważ nie ma jakiejkolwiek podstawy, zachodnie imię wspomnianego tamże Lamberta uważać za drugie imię Świętopełka, przeto trzeba przyjąć, że Świętopełk w wystawieniu tego aktu żadnego nie brał udziału. Ponieważ zaś udział taki bierze jego brat starszy Mieszko, a naw-et młodszy Lambert, przeto przypuścić należy, że Świętopełk w^r chwili, kiedy akt ow przychodził do skutku, już nie żył. Gdy zaś akt ten w^r każdym

1

Bielowski w Mon. Pol. I. 149 uw. 2 i 262 uw. 3, tudzież Wagilewicz, Geneal. 28. — 2) Chroń. 96. —

2

3) Hist. Pol. I. 156. 158. — -1) Semkowicz, Rozb. Dług. 91. — 5) Zapatrywanie Bielowskiego co do daty 999 zbija! też

3

Smolka, Poln. Aunal. 73. — <») Abrahama, Organ. kość. w Pol. 26 uw. 4. — ") Hófer, Zeitschrift f. Arehiyk. 1834 1. 114. —

4

⁸) Chroń. 96.