0929DRUK00001746

584 ROZUZIAJ, X, UST. 1 19

Zajmijmy się obecnie nieco szczegółowiej funkcją Z. Określona jest ona pracz wzory (211) i (280) w sposób następujący:

Z = — (/₂ — S₂ — g₂) (t — f_v)² 4- E' -f- E 1\' (ios (O — o>) -j-

+ fi — P (cos £ — i)*¹    (bQ)

występujące tu funkcje E' i F są określone przez wzory (n").i (r), a p i pi są sumami małych wyrazów perjodycznych.

Widzimy, że funkcja Z jest bardzo skomplikowanią lunkcją czasu, której obliczenie dla danej wartości i wymaga obliczenia wszystkicli poszczególnych wyrazów wyrażenia (bq).

Wyraz wiekowy tego wyrażenia jest bardzo mały: spól-czynnik jego wynosi zaledwie — 0".3, gdy stulecie juljańskie jest jednostką Czasu. Pomijając ten mały wyhuz, który powoduje zmniejszenie się równania czasu o P dopiero po upływie 700 lat, powiedzieć możemy, że funkcja Z jest sumą samych wyrazów perjodycznych.

Te wyrazy perjodyczne mają różne okresy i różne spól-czynniki. Gdy przy obliczeniu ograniczymy Się do tej dokładności, jaka jest praktycznie wystarczająca, t. j. do 0*.01, to można pominąć zntieznh" część wyrazową występujących w sfi-maeh p i pp, uwzględnić, wypadnie tylko pierwsze wyrazy nntacji, które powmdują wahania Z w granicach + 0*.14 w^r okresie 19-lctnim. Aie gdyby chodziło'tylko o zbadanie pize-bie-gu funkcji Z, to otrzymamy obraz mało różny od rzeczywistego, opuszczając w^r§2ystkie wyrazy sum p i p, oraz wyraz perjodyczny aberacji rocznej, który powmduje wahania w^r gra-nicach + 0^S.02, — to znaczy, przyjmując wpraBt

Z=K’ + F,

albo po podstawieniu wartości według' w^rzorów (nj i (r):

Z= — tang²i-sin2 ©' + | tang-¹^ sin4 O' — 1 tang⁶' sin6 O' +... +

-f    — -’-j sin M-f \ e* sin 2M + j-f e³ sin 8 .1/ -j- .. . (brj

9

BadająĆ przebieg funkcji Z, ograniczymy się do tych wyrazów, które mogą uczynić l^s w wuwtości funkcii, t, j. tych,