0952

952

W ARY ANTY HERBÓW

ralis, munijicus in egenos, natura mansueta et benigna eo etiam abunde foelix. Qui Collegium Mansionarum apud gnesnensem ecclesiam supplendo tanti temporis neglectum primus instituit. Qui constantien. concilio regni Poloniae, et famam nimia sua liberalitatis, et vir-tutibus, guibus plurimos anteibat, decoraoit. Adeo insuper in constatien. concilio nirtus sua percrebuerat, ut concilio praefato, ad electionem summi pontijicis Joannę XXIII deposito procedente, multas voces, ąuibus ad summum pontijicatum deposcebatur, habuerit. Hic eccle-siae suae gnesnen. a concilio praefato constantien. primlegium primiciatus in polonica ecclesia obtinuit, primusgue se inter gnesnenses archiepiscopos primatem titulare cepit. Hic ecclesiam Rudensem in Wieluń transtulit melius, et Ulic habitaculum constituens, quaui structum erat in desertis arenis et aridis. Hic ecclesiam in Moskorzou: parochialem diocesis craconien. ad petitionem Clementis de Moskorzow regni Poloniae vicecancellurii nobilis de domo Piłata, decimis manipularibus suae mensae, in Czyrarzow, Milanów, Ląkaioa, Gralów et aliis extulit. Vir plurimarum uirtutum genere perfectus, patriae tero amator feroentissirnus. Qui assidua aegritudine perculsus indicta cum Ungaris pro pace regno-rum pro die s. Andreae ad guantum licet, Ulic diem se obiturum denunciaoit, proficisci non recusauit in mila Lubiesz strigonien. diocesis, sacramenlum omnibus religiose procuratus, die Jonis 4 Dccembris, anno Domini 1422 defunctus est, cum annos 12, mens es septem in pontificatu gnesnen. exegisset, corpus ejus ex Lubiesz per familiares suos qui Tharmo illum nenerabiliter affectu, Gneznam decluctus est, et in majori gnesnen. ecclesia, antę sepulchrum beati Adalberti justo honore mandatum sepulturae.

O tymże arcybiskupie pisał Janicius te wiersze:

Hunc fieri papam voluit Constantia, rari,

Munifici, placidi, mota fatore viri.

Metropoles uno ille duas accipit in anno,

Dignus fortunae prosperitate suae.

Długosz i Kromer w swych kronikach pisząc, na wielu miejscach tego arcybiskupa wspomina, jako zwłaszcza w onej pruskiej wielkiej a godnej pamięci fortunnej bitwie, którą król Władysław Jagiełło i jego brat Witold miał u Grywałdu i Tanebryku z mistrzem pruskim i komandory jego.

Tenże Mikołaj Trąba, posługę wielką (będąc na ten czas jeszcze podkancle-rzem) uczynił, i był też przyczyną niemałą wygrania tej bitwy, o którym pisze Kromer w te słowa: Nonnihil fortasse momenti ad mctoriam nostris, et Bohami Moravique mer-cenarii, sed imprudentes, attulere. Nam ii cum uno vexillo, cujus signifer fuit Joannes Zar-novius Boemus, sine mętu, sine auro Crucigerorum corrupti, sub initium pugnae secesse-rant, conspicatus autem eos in silna Nicolaus Trąba procancellarius, cum ea acie jussu regis in castra cum caetera imbecilli turba reoerteretur, accurrit ad eos et graniter ob-jurgatos in aciem redire compullit, in ductorem suum Zarnotium culpam omnem referentce. Qui guidem ita deinceps infamis fuit ac despicatus ob id factum, ut ne uscor guidem conjugali thoro eum dignaretur. Hi ergo reoertentes in aciem, speciem nom exercitus ho-stibus prebuerę_f terroremgue addidere etc,