260787 INNA WERSJA
4501

Polem szedł trakt fzeżycko-łubański, krzyżował się z traktem be-rzygalskim.

W słońcu błyszczało, choć o dwie mile odległe, jezioro Łuban.

Do dóbr drycańskioh należały dawniej Pilcyny, Taunagi, Leśno.

Dobra były nadane w 1568 r. przez króla Zygmunta Augusta Ernestowi Rykowi „juire feudii“. Potwierdzenie nadania wyszło za Jama III w 1677 roku. Majątek pozostawał w rodzinie Ryków do 1828 r. Wówczas ostatnia z tej limjd Ryków Mar ja wnosi Drycany we wianie Jakóbowi bar. Man-teufflowd. Tym sposobem stają się Drycany własnością Manteuiilów.

W r. 1864 sekwestruje majątek rząd rosyjski, sekwestr trwa do 1873 rolku. Czasu zaboru oczywiście moskale majątek rujnują, dziedzice po odebraniu zmuszeni są sprzedać Drycany w 1883 r.

Drycany.

Miały Drycany kościół drewniany z r. 1779. Kaplicę pod wezwaniem Niepokal. P. M. P. z 1769 r. Kościół parafjalny p. w. Szymona i Judy z 1859 r.

Dwór drycański, położony na Wysokiem wzgórzu, widniał z daleka. Pochodził z początku X*!X wieku, przypominał styl petersburskiego em-piru. Ciekawe były okna półkoliste ogromne, okolone ciemnym tynkiem. Skrzydła dobrze ujmowały całość środkową z gankiem wnękowym, na kolumnach wspartym.

Ogromne drzewa otaczały starą siedzibę.

Do ostatnich czasów pozostawał w ręku Manteufflów maj. Bonifa-

ców.

137