260787 INNA WERSJA1501

glądały blanki. Drzewa i krzewy opasały resztki kasztelu, co dobrze Tarłów pamiętał.

Dunin-Koziccy mieli tu kilkaset hektarów.

Stara placówka zniszczona została w 1917 roku przez linję frontu, która tu nad Zbruczem przechodziła.

CZARNOKOZIŃCE.

Czarnokozińce — to miasteczko na Podolu nad Zbruczem w powiecie kamienieckim. Brzegi malowniczego Zbroczą tworzą wysokie ściany, niemal jak urwiste skały, a na jednej z nich — najwyższej, zdała ■widnieje starożytny zamek obronny Czarnokozienicki.

Strażnica ta, to' jedna z licznych fortec granicznych, co strzegły Rzeczypospolitej od licznych napadów Turków, Tatarów, Wołochów.

Gzarnokozienieki zamek sięga czasów książąt Korjatowiczów. Następnie przechodzi do rodziny Zborowskich i zwyciężko opiera się Turkom, zdobyty jednak zostaje w 1674 r., w dwa lata po upadku Kamieńca. Od tego czasu opustoszał, pozostały jedynie po nim ruiny. Opodal zamku— kościół św. Józefa, wzniesiony przez Pawła Wołuckiego>, biskupa kamienieckiego w roku 1608. W parku, ciągnącym się od zamku, postawiony¹' został pałac, który był rezydencją biskupów kamienieckich. Nie jest okre-

Czarnokozińce.

słona data, kiedy Czarnokozińce stanowiły własność biskupstwa kamienieckiego. Jedynie wiadomo, iż po Konfederacji Barskiej zostały one odebrane biskupowi Adamowi Krasińskiemu i ofiarowane przez Katarzynę II hr. Littowej, z domu Engelhardt, od których nabył je Sarnecki. Drogą

9