9152S
4101

powierzał zwykłe Numidom skrzydła armii, która po środku okiełznaną i wyborową miała konnicę. Gdy konsul L. Minu-tius w Ligurii w ciasne z wojskiem swojem wszedł wąwozy i już każdemu klęska Klaudiusza stawała przed oczy, wybawiły go jedynie posiłkowe hufce Numidów na wejrzenie niepoczesnych. Wśród Numidów bywali i tacy, co po dwa konie w bitwie ze sobą miewali; nie wszyscy też występowali nago i wśród nich widywano pancerze i broń dobrą. Okiełznania tylko, nawet Massynissa nie używał wedle świadectwa Oppiana.

§ 4i-

Konie Partów.

Partowie (Asi) tworzą pod Arzacesem państwo na ruinach potęg upadłych na Wschodzie i przyjmują w tym już wieku na siebie całe hippiczne Wschodu znaczenie. Lud ten należał do rodziny ludów szeroko na północno-wschodniej części świata rozpostartej, mongolskiego jak się zdaje pochodzenia. Starożytni pisarze nieraz Partów wraz z ludami innego zupełnie szczepu pod jedno podciągali wyobrażenie, albowiem wszystkie ludy na północ od morza Czarnego leżące, nosiły ogólną nazwę Scytów w Europie; w Persyi zaś nazywano je Sakami. Grupowanie się cząstek tego wielkiego obszaru ulegało wielkim z kolei zmianom. Wszystkie ludy tych stron odznaczały się pewną wspólnością wyobrażeń i obyczajów; wszystkie żyły na swych wozach i koniach, które pasły się po stepach w trawę bogatych. Scytowe kobiety jeździły konno; a o Hunnach także stanowiących część scytowego plemienia, Amian powiada, że spali nawet na koniu. Ludy

32