FizykaII30501

299

t. j. falowanie musi się od tej granicy rozchodzić napowrót wtem samem ciele, w którem ono do niej dotarło. Fala przeto kulista, padająca na płaską powierzchnię ciała, powraca od niej zupełnie tak, jak gdyby pochodziła z punktu środkowego fali, leżącego po drugiej stronie ,tej powierzchni w takiem samem oddaleniu od niej, w jakiem rzeczywisty jej punkt środkowy zostaje przed nią, a odbicie tej fali następuje widocznie w ten sposób, iż promień fali padającej i odbitej z prostopadłą padania zamyka równe kąty*), które zawsze leżą na tej samej płaszczyźnie, przez ów promień i rzeczoną prostopadłę Przechodzącej. Te prawa reflexyi udowodnić zresżtą można na drodze doświadczenia za pomocą przyrządu w Fig. 140 wystawio-

299

Fig. 140.

nego, w którym zwierciadło f (odbijająca powierzchnia) obraca się około pionowej osi, idącej przez środek półkolistej deski A, ustawionej poziomo. Kierunek prostopadłej padania dla wiązki światła, idącej od a w poziomym kierunku i padającej na źwier-riadło f, wskazuje drut mosiężny bc, który się obraca razem ze zwierciadłem i ma na końcu c pionową wskazówkę. W półkolistym prążku, osadzonym prostopadle do onej deski i podzielonym od połowy lm prawej na stopnie, znajduje się w miejscu a wązka szpara pionowa, przez którą puszcza się światło na zwierciadło. Ustawiwszy je tedy tak, aby skazówka c na kreskę np.

1 Huygens. Traite do la lumiere, tudzież Fresnel Erklarung der Rellcxion ⁿach der Ondnlationstheorie Pogg. Ann. Tom 30, nareszcie t. m dodatkowy.