1257951621

51

\

Bogiem odbił się w duszy jego głos wyznania: „Wierzę w odpuszczenie grzechów.^u Boos zajał się od tej chwili badaniem Pisma; czytał pilnie ewangelje, wpatrując się w obraz onego dobrego pasterza, który duszę swa położył za owce. Czytał listy, przejmując się myślami w szczególności apostoła Pawła. Co w nich

0    grzechu i potędze jego napisano, to mu własne serce potwierdzało; również potwierdzało, co o uczynkach zakonu napisano, aż w duszy jego zajaśniała światłość wiary. Poznał i zrozumiał myśli apostoła, że „Chrystus stał się nam mądrością od Boga i sprawiedliwością i poświęceniem i odkupieniem,¹⁴ 1. Kor. 1,30; tudzież „że sprawiedliwy z wiary żyć będzie.^u Rzym. 1, 17. W wierze w Chrystusa

1    odkupienie jego znalazł pokój serca i niezachwiana wiarę w żywot wieczny. Wszystkie zewnętrzne ćwiczenia kościoła nie miały w oczach jego więcćj zbawiającego znaczenia; pełnił je, bo tak kościoł nakazywał i aby mu były bodźcem do wiary. Nauka Boosa wyłącznie na Piśmie świętem oparta, — bo Ojców kościoła cytuje tylko tam, gdzie się z Pismem zgadzaja — obejmuje się dwoma zdaniami a mianowicie: 1. Chrystus za nas i 2. Chrystus w nas. Chrystus za nas, to znaczy, że męka i śmierć Syna Bożego jest ubłaganiem za grzechy nasze i jedynym fundamentem zbawienia; jest jakby lekarstwem skutecznem i jedynem, wystarczaj acóm dla wszystkich grzeszników. O to tylko chodzi, aby chorujący chorobę swa uznał i lekarstwa zapragnał a zażył, co się dzieje pszez pokutę. Chrystus w nas, to znaczy, że grzesznik znalazłszy usprawiedliwienie przed Bogiem we krwi Barankowej, nie będzie już więcej służył grzechowi, lecz stawszy się stworzeniem nowem, służyć będzie Bogu. Ale nie z własnej siły, bo ta nie wystarcza. Jeźli poświęcenie żywota i obcowanie ma być prawdziwćm i wśród wszelkich pokus takowem się okazać, tedy Chrystus musi zamieszkać w sercu, napełnić nas wiara, miłością i siła, abyśmy przezeń i z nim wykonali, do czego sami

3*