FizykaII66701

663

663

Fm. 359.

PiiL 360.

chodzą przez dno szklannego naczynia z wodą, do elektrolizy przeznaczoną, i na owe druty nałoży się szklarnie rurki, zasklepione na górnym końcu i wodą całkiem napełnione (Figura 360), wówczas po zamknięciu bateryi obydwa gazy, wy-więzujące się na końcach platyny, zbierają się osobno, a bliższe badanie ich okazało, że w rurce nakrywającej anodę jest tlen, a druga rurka napełnia się wodorem, wydzielonym na katodzie. Objętość tych dwóch, w tell sposób otrzymanych gazów, pominąwszy małą różnicę dla nierównej absorbcyi tlenu i wodoru ze strony wody, odpowiada zawszę stosunkowi, w jakim się one ze sobą łączą dla utworzenia wody, t. j. na dwie miarki objętości wodoru, rozwija się jedna miarka tlenu. Wrazie, gdy elektrody są z metalu, łatwo się utleniającego, np. z miedzi lub żelaza, nie pojawia się tlen na anodzie, bo skoro tylko się wydzieli przy elektrolizie wody, zaraz wchodzi w połączenie z tym metalem; na katodzie zaś rozwija się wodor. Podobnym sposobem rozkłada prąd silnej bateryi wiele innych ciał złożonych. Tak np. kwas solny (Cl J!) daje na anodzie chlor, a na katodzie wodor. tlenek pota-