FizykaII81701

811

zwykłego diamagnesu zastępował elektrodiamagnes oznaczonćj przedtem siły dynamicznej, był w stanie oznaczyć kierunek i moc strumienia, wywołanego przez diamagnetyczną indukcyę pręta bismutowego, poruszającego się w spoczywającej cewce galwanicznej, przez co możliwość zmiany diamagnetyzmu jego, a tem samćm i wywoływania elektrycznych strumieni w zwojach onćj cewki usuniętą została Kierunek strumieni, wywołanych przez indukcyą diamagnetycznego pręta bismutu, jest zawsze wprost przeciwny kierunkowi strumieni, powstających wskutek indukcyi namagnesowanego żelaza, a moc tych strumieni przy równej masie bismutu i żelaza ma się w przybliżeniu tak, jak 1 : 456700 ^#).

Skoro tym sposobem udowodniono, iż zachowanie się ciał diamagnetycznych, równie jak magnetycznego żelaza, polega na polarności, którćj one nabywają, z tą jedynie różnicą, że w tych samych okolicznościach, co żelazo, stają się one przeciwnie raa-gnetycznemi, gdyż tam gdzie pod wpływem magnesu lub cewki magnetycznej 'w żelazie powstaje biegun północny, w bismu.cie tworzy się biegun południowy i odwrotnie, musiano się ostatecznie zapytać, jak się te nowe zjawiska dają pogodzić z te-oryó magnetyzmu?

Przed odkryciem diamagnetyzmu tłóinaczono magnetyczne objawy żelaza i stali z rozdzielenia dwóch przeciwnych ma-gnetyzmów w każdej elementarnej cząsteczce tychże ciał z osobna, które to magnetyzmy wyobrażono sobie w postaci płynów nieważkich, poruszających się jedynie tylko w tych cząsteczkach, a nie mogących się dostać z jednej takiej cząsteczki do drugiej. Zjawiska diamagnetyczne obaliły całkiem tę hipotezę i zmuszają nas do przyjęcia zmodyfikowanego w pewien sposób zdania Ampera, który był orzekł, że magnetyzm jest skutkiem molekularnych prądów elektrycznych, okrążających równoległe do siebie molekuły ważkie w ten sposób, iż polamość północna okazuje się zawsze na lewo od płaszczyzn, na których się drogi ich znajdują; gdyż zjawiska diamagnetyczne nie dadzą się jeszcze z samej teoryi amperowskiej wytłumaczyć Bo czy się przyjmie, że w ciałach magnetycznych strumienie molekularne

*) Obacz tom dodatkowy i powyższe pismo Webera.