FizykaII93701

931

peraturze przy obecności tej cieczy mieściła w sobie; skąd sig też nazwa pary nienasyconej wzięła. A że para tej samćj prężności i gęstości w zetknięciu z cieczą posiadałaby mniejszą temperaturę, niż para odosobniona od cieczy, czyli nienasycona, dla tego tę ostatnią, szczególnie w wyższych temperaturach, nazywają także parą przecieploną.

2) Maximum gęstości i prężności pary, znajdującej się nad cieczą w zamkniętej przestrzeni, tj. pary nasyconej, rośnie z temperaturą, lecz daleko prędzej niż jej temperatury przybywa, raz dla tego, że para już powstała ciągle większej prężności z rosnącą temperaturą nabywa, a potem także z tej przyczyny, iż ciecz w temperaturze wyżej podniesionćj nową parę wysyła, która się również nad nią rozprzestrzenia:

I tak prężenie pary wodnej przy	0°R	wynosi	2 • 3 lin. w.
5?	5„	55 .,	3-4 „ „
. 55	10 „	55	4’9 „ „
55	20 „	55	10 ’ 5 „ „
55	25 „	55	14-9 „ „
55	40 „	55	40 • 5 „ „

3)    Para w rozleglejszej niejednostajnie na wskroś ogrzanej przestrzeni, posiada zawsze prężność, odpowiednią najniższej tam panującej temperaturze. Łatwo to -udowodnić za pomocą przyrządu {Fig. 4til na nasi, sir.), gdzie w. kolbkach a i b jest trochę eteru alkoliolicznego i para tej cieczy, a. powietrza atmosferycznego już nie ma, które łatwo ztamtąd wypędzić przez włożenie obu kolbek do kipiącej wody. Para eteru wytrąca powietrze całkiem, a gdy to nastąpiło, wtyka się dolny koniec długiej rurki dcl do naczyńka z rtęcią i oddala kipiącą wodę. Wnet sig para oziębia do temperatury otaczającego powietrza, a rtęć wskutek tego podnosi się. w rurce cl do pewnej wysokości. Gdy następnie którąkolwiek z obu tych kolbek obłoży się śniegiem, rtęć podnosi się jeszcze bardziej w rurce d; wszelako nie wyżej, jak wówczas, kiedy to samo zrobi się i z drugą kolbką.

4)    Pary, wydobywające się z rozmaitych cieczy, posiadają w równej temperaturze nierówne prężności, a mianowicie tćm większe, im łatwiej wre ciecz jej odpowiednia. W temperaturze