KSE6153 II L27

47

1R49

Przebóg! niż się ta wiotka nić uprzedzić,

Tu po harapie i po wszystkiem będzie..

Ono już w Krynre obadwa Hetmani;

Wojskowi wszyscy jako parowani;V ¹ Bydło‘nikczemne, a czego wstyd Więcej, Pięćset ich zenie naszych pięć tysięcy! Szczęśliwi, którzy tam zaraz polegli,

Ze się niezbytej hańby tej ustrzegli.

A co wróciwszy, spieszą się do domu,

Swej niewinności nie sprawią nikomu Czyli w tem jakie przedwieczne wyroki,

Czy grzech nasz sprawił, i zbytek głęboki. Kiedt bujając myślą nieba bliską/

Ledwie patrzymy na ziemię już nizką.

Dorna nie moźem o swej mocy chodzić,*)

Przecie w karocy chcemy bitwę zwodzić. Wszystkośmy złoto na lici zebrali, Wszystkie zwierzęta z skór poodzierali,

Aż i w obozie, wszystkiej nędzy szkole f Nie inszych wetów ujrzy kto na stole,

Tylko od cukrów i faryny złotej:

A cynamonem aż śmierdzą namioty!

Czyż żołnierzowi, gdy żołdu nie stało,

Chlebem wetują? a przecie mu mało Przy piwie, ludzkim krwawię potnieć potem, Jakoż mu się to ma nagrodzić potem?

Nie w tych roskoszach, ani w strojnem ciele Polacy starzy dokazali wiele!

Król prócz za kopę wina miał do stołu,

I to z Podskarbim kiedy jadł pospołu.

Więc jako poszły na chude osoby

Teraz te pompy nasze i ozdoby,

Zdarto bławaty; a na żal im ciężki,

Pilśniane proste dano im siermiężki!

*) Na marginesie dopisano przy tym. wierszu: „Hetman Koronny

«