KSE6153 II L10

558

1650

Comtialis erat pestis, dnu mreret ipse,

Morbus, qi<o perLt, comitialis erat.

'Re.s augere suas aupiebat jurę caćluco,

Morbus, rera necis causa,, caducus erat.

Utąue ińrum certo possis cognoscere sacrum,

Morbus, causa necis, pro summa sacer erat. Mors tua sane ingrafa fuU, rAr maxime, cunctis. Nempe ąuod hm sęro contigit UI& tibi!

Na śmierć JMP. .Jerzego Ossolińskiego Kanclerza Wielkiego Koronnego.

(Tłumaczenie naśladowane poprzedniego paszkwilu.)

W granicach śmieroi, mądry Wielki Kanclerz błądzi.

Mały Ossolińskiego kościami grób rządzi.

Jak wielki był mąż, jak wielki, śmierć sama skazuje;

.Śmierć się bowiem do jego żywota stosuje.

Póki ou był, wielką był zarazą sejmową;

Chorobę, którą zszedł, tak Łacinniey zową.

CIniat się prawem kaducznem w rzeszach swych zbogacić, Aż przyszło żywot własny kadukiem utracić.

Aż.ebyś prawie poznał, że to był mąż święty

Jakąż chorobą zginął jak święty Walenty.

Herkulesa przymioty byś'widział w nim cnego,

Od Herkulesa imię ma choroba jego.

Śmierć twa wszem wierzę, wielki mężu, nie w smak była Późno bowiem człowieka tego, ab! zgładziła.

Tegoż opisanie.

Jeno z kancylaryej swej śmierć dekret wydała fciNa Kanclerza, już trumna koścyotrzymala.

Wielki to mąż i Kanclerz; śmierć sama dowodzi,

Która z żywotem jego równym krokiem chodzi.

Głowa jego gorąca Sejmami mieszała,

} Choroba też Sejmowa z świata gb porwała.

Pragnął bogactw nabywać kadukiem szkodliwym,

Kaduk go też obalii kadukiem straszliwym.