KSE6153 II L59

7

1648

swoją prowidencyą to ojczyznę dźwiga, iż to consiUmn w serce moje przez różne Scnatory i expeiwencyą w podobny; li razach wpoiła, bym z wojskiem pospieszył. Dotychczas, gdybym był ĄAfńtatis nieprzełożył antidotmn, powstałby by) albo wiełkiemi siłami, albo uierychło ugaszony ogień w Ukrainie. Jeden P. Xiąże Wojewoda Ruski u poddanych swoich wziął kilkadziesiąt tysięcy.fiamopałów, nuż insi! a wszystka ta strzelba z ludźmi buntowi Chmielnickiego adJutererć miała. Gdyby się tedy rzeczom in herba, niezabieżało^gdyby śię były armaty po' różnych zameczkach, które swawola ubieżee miała, niepobrało, jakaby była tej swawoli ćolhirks, ¹ ooby była w państwach WKMei robiła, snadnie WKM. colligere możesz. Choeiażem się ja w Ukrainę ruszył, nie ruszyłem sie ad profnudemlum chń-stianmi scmgumem, i swego czasu neccssarmtn tej Kzpltej; ale, abym niedoby^wszy broni, strachem samymi wojnę skończył, i rozumiem przysługę WKMei uczynił. Dotąd jeszcze Kozacy żadnej krwi krople od wojsk WKMei nic uronili i nie uronią, jeżeli temeritate et arrogantia styosita ukorzą się, a tę zawziętość w sobie zatłumią. Lecz widzę, że ten niebaczny człek Chmiel nicki non fiectitur cJementia, Jnżto nie po jeden kroć posyłałem do niego, aby zszedł z Zaporoża, obiecując mu miłosierdzie i postępków jego •mduh/entiam. Nic go to nie narusza; Posłów moich zatrzymał. Naostatek posydałem i z wojska Pna Chmielec-kiego Rotmistrza WKMei, człowieka sprawnego i humorów kozackich dobrze wiadomego, perswadując mu, aby buntów poniechał i assekurując go słowem mojem, iż i włos z głowy jego nie spadnie. Lecz i tą nietknięty powolnością, do mnie Posłów moich z tern Poselstwem wysłał: Naprzód, abym z wojskiem z Ukrainy ustąpił: — druga abym Pułkowniki i wszystkie ich assydeneye od pułków oddalił — trzecia abym ordyuaeyą Rzptej zniósł, i w takich zostawali wolnościach, przy jakich nietyłko nas z po-stronnemi wadziliby, ale też i na majestaty ś. p. antecessorów i przodków WKMei rękę swoje niezbożną podnosili. Jawnie ukazuje się to, że go ad etm scopum amlitio ciągnie. W tych czasiech na dół posłał, za.siągając posiłków od Tatarów u Dniepru czekającymii; poważył się, że kilku set icli na tę stronę