B574 8
33

PROMIENICA 121

PROMIENICA 121

Rys. 49. Promienica (ze zbiorów prof. Krzyształowieża).

ulegają rozmięknieniu, a wreszcie się rozpadają. Powstają wtedy mn.ejsze i większe owrzodzenia o brzegach nieco wzniesionych, twardych, nierównych i jakby wyjedzonych, które mogą być miejscami cokolwiek podminowane. Dno zazwyczaj bywa dosyć głębokie i pokryte ziarniną oraz brudną cieczą ropną. Zdarza się nierzadko, że od dna owrzodzenia biegną w głąb powrózkowate naciek:, które mogą się łączyć ze znajdującemi się poniżej powięziami, mięśniami i kośćmi. Ku tym częściom ciała zwykły też niekiedy prowadzić liczne i głębokie zatoki, wypełnione ziarniną.

W niegęstej ropnej i krwaworop-nej wydzi elinie owrzodzeń i zatok widać gołem okiem grudeczki szarozielonkawe lub szarożółtawe, wielko' ;i od ziarnka piasku do łepka szpilki. — Gruczoły nie są powiększone.

W niektórych przypadkach owrzodzenia tworzą się w sposób nieco odmienny. Najpierw zjawia się rozlane twardawe, czerwone i bolesne nacieczenie skóry, które wolno się powiększa i bez ostrych granic przechodź" w otoczenie.

W obrębie nacieku powstaje następnie kilka ognisk rozmięknienia, które się rozpadają i przekształcają w owrzodzenia. Wygląd tych owrzodzeń nie różni się od wyżej podanego.

Najczęstszem umiejscowieniem pierwotnej promienicy skóry są podudzia, twarz, ręce i okolica odbytu.

O wtórnej promienicy skóry mówimy wtedy, gdy sprawa chorobowa przechodzi na skórę z tkanek, znajdujących się pod nią, lub też z organów wewnętrznych. Rzadko się zdarza, by głębokie ognisko pronoem-cze łączyło się z powierzchnią skóry tylko zapomocą przetoki. Najczęściej bywa tak, że obok przetok spostrzegamy jeszcze mniej więcej rozległe zmiany swoiste w samej skórze oiaz w tkance podskórnej. Sprawa zazwyczaj odbywa, się w ten sposób, że. w miejscu, gdzie rozpościerająca się z głębi promienica dosięgła skóry, powstaje w niej okrągławy i bardzo twardy naciek. Posiada