Magazyn6
801

14

leżności pieniężnych, przypadających od związków samorządu terytorjalnego, podlega ograniczeniom, wypływającym z obowiązujących w tym względzie przepisów prawnych. Co do mienia osób prywatnych, niepodlegających egzekucji, obowiązują przepisy, zawarte w §§ 42 do 46 i 49 postępowania egzekucyjnego. — O ile zajęciem objęto mienie osób trzecich lub przez zajęcie naruszono prawa osób trzecich, osoby te mogą w drodze sądowej domagać się zwolnienia od egzekucji przedmiotów zajętych; winni jednak przed wytoczeniem powództwa sądowego przedstawić urzędowi skarbowemu wszystkie zarzuty, które mają zamiar podnieść w powództwie, poczem urząd skarbowy wyda na podstawie wyników zbadania zarzutów odpowiednie zarządzenia w terminie nieodwłocznym 14 dni. W razie wytoczenia powództwa bez Uprzedniego przedstawienia wszystkich zarzutów urzędowi skarbowemu osoba trzecia poniesie koszty sporu nawet wtedy, gdyby się z powództwem utrzymała.

Kosztami egzekucyjnemi są: 1) opłaty egzekucyjne, stopniowane według wysokości egzekwowanej należności: a) za upomnienie, b) za zajęcie, niedoszłe do skutku z powodu zapłaty należności do rąk organu egzekucyjnego, c) za dokonane zajęcie ruchomości, d) za rozpisanie licytacji lub sprzedaży ruchomości z wolnej ręki, e) za przeprowadzenie licytacji lub sprzedaży ruchomości z wolnej ręki i f) za dokonane zajęcie wierzytelności lub innego prawa majątkowego, oraz 2) wydatki egzekucyjne, poniesione przez urząd skarbowy, zwłaszcza: a) na wynagrodzenie świadków i biegłych, jak niemniej osób trzecich i t. p., b) na przewóz, przechowanie i dowóz zajętych ruchomości, przesyłkę ich do innej miejscowości, c) na utrzymanie zajętych zwierząt.

Wszystkie koszty egzekucyjne, zarówno opłaty jak i wydatki egzekucyjne, obciążają z reguły zobowiązanego (urząd skarbowy może zażądać od wierzyciela zaliczki tylko na wydatki). Wierzyciela zaś obciążają: a) poniesione przez urząd skarbowy wydatki, nieściągalne od zobowiązanego, b) wydatki na specjalne czynności, jak np. na oszacowanie zajętych ruchomości przez biegłego i na przesyłkę dla spieniężenia poza siedzibę urzędu skarbowego, c) wszystkie koszty egzekucyjne, t. j. opłaty i wydatki, gdy wierzyciel nie zażądał zaniechania egze

EGZEKUCJA SKARBOWA

kucji mimo uiszczenia, umorzenia, odroczenia lub rozłożenia należności na raty, a zobowiązany przed rozpoczęciem egzekucji udowodnił zajście owych okoliczności, uzasadniających zaniechanie egzekucji.

Za czynności zabezpieczające nie należą się opłaty egzekucyjne ani od wierzyciela, ani od zobowiązanego; — wydatki zaś obciążają zobowiązanego, o ile od niego mogą być ściągane, w przeciwnym razie wierzyciel winien je zwrócić urzędowi skarbowemu. W każdym razie urząd skarbowy może zażądać od wierzyciela zaliczki na wydatki.

Przedmiotem egzekucji z ruchomości są rzeczy, które zgodnie ze swojem przeznaczeniem mogą być przenoszone z miejsca na miejsce. (Zajęcie odbywa się w ten sposób, że poborca wciąga zajęte ruchomości do protokółu). Z ruchomości, należących do gospodarstwa domowego, ulega zajęciu przedewszystkiem gotówka, następnie przedmioty zbytku oraz papiery wartościowe, a w braku lub w razie niedostateczności tychże przedmioty urządzenia domowego. W przedsiębiorstwach przemysłowych lub handlowych ulega zajęciu przedewszystkiem gotówka, potem zapasy towarów i surowców, a gdy i te nie wystarczają, także inne ruchomości. Zajęcie towarów, oddanych do transjx>rtu, może nastąpić tylko wtedy, gdy egzekucja z innego ruchomego majątku byłaby bezskuteczna, albo mogłaby być udaremniona lub znacznie utrudniona.

Zająć można tylko ruchomości, znajdujące się w posiadaniu zobowiązanego nawet wbrew jego woli. Zobowiązanemu służy jednak prawo żądania, aby wskazane przezeń przedmioty nie były zajęte, jeżeli inne pozostałe wystarczają według oszacowania na zaspokojenie poszukiwanej należności. Ruchomości, będące w posiadaniu osoby trzeciej, można zająć tylko za wyraźną ich zgodą. — Zajęcie jest dokonane z chwilą podpisania protokółu przez organ egzekucyjny.

Przy zajęciu organ egzekucyjny opisuje w protokóle każdą zajmowaną ruchomość według znamion jej właściwych oraz oznacza jej wartość. W przypadkach, gdy organ nie zna wartości rzeczy, albo gdy strony podnoszą zarzuty przeciwko oznaczonej wartości, oszacowanie nastąpi przez biegłego, a to najpóźniej w ostatnim tygodniu przed terminem licytacji. Strona żądająca oszacowania przez biegłego winna złożyć koszty oszacowania pod rygorem odrzucenia