Magazyn624

Kozy ŹO Nr. 61

Głowę koza powinna mieć stosunkowo niedużą, stoż-i szyja    ko wat ego kształtu, o szerokiej partii puszkowej i nie

długiej, zwężającej się części twarzowej, zakończonej wąskim pyszczkiem. Zwrócić należy uwagę na prawidłowe zestawienie szczęk. Tylko niektóre kozy ras południowych wykazują typowe dla tych kóz odchylenie dolnej wargi, uzewnętrzniające zęby.

Ryc. 5. Okolice ciała kozy.

Głowa: 1) potylica, 2) czoło, 3) uszy, 4) pysk, 5) warga górna, 6) nozdrza, 7) warga dolna, 8) broda, 9) szczęka, 10) oczy. Szyja: 11) górna część szyi, 12) dolna część szyi, 13) dzwonki. Tułów: 14) kłąb, 15) grzbiet, 16) nerka, 17) klatka piersiowa, 18) przednia część piersi, 19) dolna część piersi, 20) brzuch, 21) pachwina, 22) słabizna, 23) krzyże, 24) zad, 25) guz biodrowy, 26) nasada ogona, 27) ogon, 28) zakończenie ogona, 29) lustro, 30) wymię, 31) strzyki. Kończyny przednie: 32) łopatka, 33) bark, 34) ramię, 35) łokieć, 36) staw napięstkowy, 37) nadpęcie, 38) pęcina, 39) raciczki, 40) koronka, 41) racice. Kończyny tylne: 42) udo, 43) miednica, 44) kolano, 45) goleń, 46) staw

skokowy, 47) pięta.

Wszelako sama szczęka nie powinna być wysunięta. Oczy koza powinna mieć duże, bystre. Uszy u większości kóz ras europejskich powinny być niezbyt duże, stojące, końcami zwrócone ku przodowi i nieco w bok. Niektóre rasy kóz południowych posiadają uszy duże zwisające, co jest dla tych kóz cechą charakterystyczną. Rogi bywają różnej wielkości i kształtu, co stanowi cechę typową dla poszczególnych ras. Rożność, nie będąc u kóz cechą stałą, ze względu na dobór w kierunku bezrożności, jaki ma miejsce w hodowli kóz,