Magazyn625

Nr. 61 Pokrój kozy i jego ocena 21

związana jest w pewnej mierze z konstytucją zwierząt i dlatego usuwanie z hodowli osobników rogatych nie zawsze jest celowe. Jeśli chodzi o bezpieczeństwo — to rogi mogą być usuwane mechanicznie u osobników młodych. Wielorożność stanowi cechę niepożądaną.

Szyja powinna być niezbyt długa, przy tym prawidłowo zbudowana szyja powinna być szersza u nasady, dość cienka, lecz silna.

Ryc. 6. Właściwe ustosunkowanie poszczególnych partii tułowia kozy.

Tułów powinien być beczkowaty, piersi głębokie, żebra dobrze wysklepione, linia grzbietowa możliwie pro- Tułów, sta. Łęgowatość cechuje zwierzęta słabiej zbudowane, a obwisłość brzucha stanowi poważną wadę. Odpowiednia szerokość grzbietu jest cechą zwierząt o silnej konstytucji. Z szerokością grzbietu wiąże się silna partia lędźwiowa oraz silny krzyż. Natomiast zbyt wydłużona część lędźwiowa spotyka się u zwierząt o słabej konstytucji. Skośny zad stanowi cechę stałą; szeroka rozbudowa miednicy jest cechą pożądaną u kóz.

Zarówno przednie, jak i tylne kończyny u kozy powinny być suche, żylaste, mocnej budowy i prawidło- Kończyny, wej postawy. Rozstawienie nóg powinno być dostatecznie szerokie, co idzie w parze z rozbudową piersi, przy tym zarówno pałąkowatość nóg, jak też iksowatość stanowi poważną wadę, świadczącą o złej budowie kośćca i wadliwych wiązaniach. Znaczne zgrubienie stawów wskazuje na wady w wychowie zwierzęcia lub obciążenia dziedziczne. Uda u kóz o wysokiej produkcji mlecznej bywają zazwyczaj niezbyt rozwinięte, co też nie należy uważać za wadę, są one bowiem bardziej żylaste, zakończone mocnymi ścięgnami. . Zbytnia wysokość nóg jest niepożądana i trafia ‘dę