Magazyn647

Nr. 51

Opis ras i odmian

43

Kozy guggisberskie bywają na ogół bezrogie (obie płcie). Wydajność mleka nie ustępuje wydajności kóz Użytkowość, saaneńskich. Duże i piękne te kozy można zaliczyć śmiało do rzędu najbardziej użytkowych kóz w przeciętnym gospodarstwie ze względu na ich odporność i wydajność.

5) Koza harceńska.

Kozy harceńskie (Harzziege) uważane są wśród maścistych kóz niemieckich za najszlachetniejsze. Powstały one w drodze krzyżowania kóz alpejskich z materiałem krajowym.

Ryc. 16. Koza harceńska.

Kozy harceńskie chętnie są importowane do krajów wschodniej i środkowej Europy. Również i do Polski importowano wielokrotnie kozy harceńskie.

Budowa typowa dla kóz alpejskich: uszy długie i wąskie; obie płcie przeważnie bezrożne. Umaszczenie czer- Wzorzec, wono - bunatno - bure z ciemną pręgą grzbietową.

Duże, dobrze związane, silne i odporne na zmiany atmosferyczne, odznaczają się przy tym dobrą mlecznością.

Wysokość w kłębie kozy harceńskiej wynosi od 65 cm u sztuk pierw-szorocznych do 80 cm u sztuk starszych. Wysokość capów w zależności od wieku waha się od 75 cm do 90 cm. Waga kóz wynosi od 45 do 60 kg, capów od 60 do 85 kg.

Przekazują one dobrze swe cechy potomstwu, nadają się lepiej od innych do podrasowania materiału kraj o- ^{Uzyt owosc}' wego.

6) Koza walijska.

Kozy walijskie, zwane również kozami simplońskimi (Schwartzhals, Varietń valaisienne a col noir- race du Simplon) hodowane są głównie w okolicach Simplonu, skąd eksportują je do krajów przyległych.