FizykaII01901

14

punkta zostające w odległości x, a f~nT, gdzie T oznacza czas pełnego drgnienia jednego punktu, wówczas długość x rozpadła się na n równych części, mających długość fali, z których każda zawiera w sobie punkta, drgające zupełnie tak, jak te, które leżą między a i v w fig. 6. A że w zmbionem przypuszczeniu czas drgnienia T jest zawsze ilością stałą, ruch zaś drgający w ciągu tego czasu T posuwa się o długość fali dalej, więc chyżość, z jaką się ten ruch przenosi na coraz odleglejsze punkta, t. j. szybkość rozchodzenia się fal musi być niezmienna.

Co się tyczy kierunku, w jakim pojedyncze punkta danego rzędu odbywają drgania swoje, ten zawisł od początkowego kierunku drgań punktu «, tudzież od sił, jakiemi te punkta na siebie działają.

Jeżeli punkt « otrzyma ruch w kierunku samego rzędu, wówczas wszystkie punkta jego oscylują wzdłuż linii szeregowej, albowiem tylko w tym kierunku siły jako czynne występują. Kierunek więc rozchodzenia się ruchu przypada na tę samą linię, wzdłuż której pojedyncze drgania odbywają się. Przy tych, podłużnemi nazwanych drganiach, nie masz zmiany w^r kształcie szeregu punktów, lecz tylko naprzemian zgęszczenie i rozrzedzenie w falach podłużnych, gdyż pojedyncze punkta, z których się składa każda fala, zbliżają się do siebie na przemiau, a potem znów oddalają się od siebie, jak to widać w Fig. 7.

............. Dla dokładniejszego po-

...... ■ ......jęcia, jak fale podłużne w cia-

• .........- - łach powstają i rozchodzą się,

« ............pomyślmy sobie, że w dłu-

............. giem walcowem ciele elastycz-

„    nem jednostajnej na wskroś

¹    gęstości, najednym jego koń

cu, poprzeczne przecięcie AA {Fig. 8) przejdzie w ruch drgający w kierunku długpści AZ, wskutek którego ono, powróciwszy

A CL

iM

z

ACB

Fig. 8.

w biegu niejednostajnie przyśpieszonym do miejsca swej równowagi CC, podobnie jak wahadło z największego swego odchylenia, posunie się o ró-